Friday, October 21, 2005
“De zaligsprekingen”, volgens The Message
Een paar dagen terug vertelde ik jullie over mijn enthousiasme over The Message. Ik heb – eerlijk waar! – nog nooit zoveel bijbel-gelezen als de afgelopen weken! Gewoon, omdat ’t zo ontzettend aansprekend is om de bijbel in hedendaagse taal te lezen. Een leuk stukje daarover trouwens in het intro tot het nieuwe testament:
“A striking feature in all this writing is that it was done in the street language of the day, the idiom of the playground and marketplace. In the Greek-speaking world of that day, there were two levels of language: formal and informal. Formal language was used to write philosophy and history, government decrees and epic poetry. If someone were to sit down and consciously write for posterity, it would of course be written in this formal language with its learned vocabulary and precise diction. But if the writing was routine – shopping lists, family letters, bills, and receipts – it was written in the common, informal idiom of everyday speech, street language.
And this is the language used throughout the New Testament. Some people are taken aback by this, supposing that language dealing with a holy God and holy things should be elevated – stately and ceremonial. But one good look at Jesus – his preference for down-to-earth stories and easy association with common people – gets rid of that supposition. For Jesus is the descent of God to our lives, just as they are, not the ascent of our lives to God, hoping he might approve when he sees how hard we try.”
(Mooie oneliner trouwens: Jesus is the descent of God to our lives, not the ascent of our lives to God...)
En dat bemoedigt mij: soms verwijt ik mezelf dat ik toch inmiddels beter had moeten weten, dat ik makkelijk door dat soms moeilijke NBG1951-werk heen zou moeten kunnen lezen, of dan toch in elk geval door Het Boek (“naar de tijd genomen” ... “had gij toch leraars moeten zijn”). Truth is... dat kan ik ook wel, maar ik heb God nog nooit zo letterlijk tot mij horen als spreken als nu door The Message. In al dat “ouwe werk” blijven het maar woorden en komt het niet aan bij m’n hart. Ik zei al niet voor niets dat ik hoor bij die categorie mensen die het woord (op z’n bekende en vertrouwde manier) al zo vaak gehoord hebben, dat ze de betekenis niet (meer) kunnen vatten.
Ik weet niet of het mag – uit copyright-overwegingen – maar ik wil de lezer toch laten meedelen van een stukje heerlijke praktische en hedendaagse bijbeltekst: de zaligspreken, zoals verwoord aan het begin van Mattheus 5, maar dan volgens The Message:
“You’re blessed when you’re at the end of your rope. With less of you there is more of God and his rule”.
Helemaal waar. Als ik vol ben van mezelf, van m’n werk, m’n muziek, zelfs van het bloggen, is er weinig ruimte voor God. Maar als ik aan m’n ‘finitum latinum’ ben (dankjewel Arie!) en dus weinig meer in te brengen en uit te kramen heb, is er meer ruimte voor God.
”You’re blessed when you feel you’ve lost what is most dear to you. Only then can you be embraced by the One most dear to you.”
Deze vind ik moeilijk. Natuurlijk is het waar, omdat-ie in het verlengde ligt van de vorige, maar we willen allemaal niet “verliezen datgene/diegene dat/die ons het meest dierbaar is”. Toch is het waar dat we vooral dan ons het meest zullen laten omhelzen door Degene die ons het meest dierbaar is.
(Eerlijk gezegd: ik hoop dat God me nog lang laar genieten van degene(n) die mij het meest dierbaar is/zijn...)
”You’re blessed when you’re content with just who you are – no more, no less. That’s the moment you find yourselves proud owners of everything that can’t be bought.”
Zo! Da’s taal! Ieder van ons is de trotse eigenaar van alles dat niet met geld te koop is! “Weet je dat je een parel bent?” Wees tevreden met wie je bent, niet meer, niet minder, gewoon jij! Zoals Jason Upton het zegt: there’s not a person (in this room), that God didn’t create with a purpose, that God didn’t create with a calling...
”You’re blessed when you’ve worked up a good appetite for God. He’s food and drink in the best meal you’ll ever get.”
Dit is er eentje waar ik mezelf nog eens aan vasthoud. Soms vraag ik me af of mijn “Godzucht” nu van mezelf is of niet (tja, soms houd je wat over aan een calvinistische opvoeding ;-))... De gedachte die in deze tekst naar voren komt spreekt me dan aan: ik bespeur bij mezelf een oprechte honger en dorst naar God. Dat heb ik nooit zelf kunnen bedenken; ik ken mezelf, als ik naar mezelf zou luisteren honger en dorst ik naar veel minder hoogwaardig voedsel, naar bepaald aardse zaken, soms wat meer maar meestal wat minder verheffend... Maar dankzij God’s Geest in mij, wordt mijn “eetlust” naar Hem gericht.
”You’re blessed when you care. At the moment of being ‘care-full’, you find yourselves cared for.”
Deze ken ik ook uit de praktijk. Jezus adviseert hier vooral te “zorgen voor” in plaats van “zorgen te maken”. Op het moment dat wij zorgen voor onze omgeving (whatever!), zorgt Hij voor ons. Als ik kijk naar wat ik in dat opzicht het afgelopen jaar heb geleerd, dan is dit een principe wat hier wordt geleerd! We kunnen met onze beperkte middelen en mogelijkheden onmogelijk voor alles zorgen, dat lukt gewoon niet. Er zijn altijd situaties en omstandigheden waar al onze goede zorgen en uitgangspunten te kort schieten. Denk aan de zorg voor je kinderen (waar aanwezig!)! Je kunt veel “willen en wensen” (in oprechte zin!), maar je kunt het niet maken. Je kunt het wel met God bespreken, Hem erin kennen en het aan Hem overgeven (hallo, calvinistische achtergrond!) en vervolgens “doen wat je hand vindt om te doen”. Het is werkelijk wonderbaarlijk wat Hij dan vervolgens doet. Op het moment dat je zorgt, wordt er voor jou gezorgd! ’t Is zo, ’t werkt zo!
”You’re blessed when you get your inside world – your mind and heart – put right. Then you can see God in the outside world.”
Dit is grappig! Ik probeer de laatste weken te spreken in “het geloof en God vanaf de buitenkant bekijken” of “erin gaan staan en vanuit de binnenkant van het geloof naar buiten kijken”. Da’s precies wat Jezus hier zegt! Maar hier gaat het wel om: zorg dat je binnenkant naar God is gericht (levensstijl van gebed) en je ziet God om je heen. Je bekijkt de wereld, de omstandigheden waarin je verzeild raakt, de mensen die je ontmoet, in God’s licht.
”You’re blessed when you can show people how to cooperate instead of compete or fight. That’s when you discover who you really are, and your place in God’s family.”
Ook een mooie. Samenwerken, erg belangrijk! Benut de verschillen tussen elkaar (tussen mij en mijn vrouw, tussen mij en mijn collega’s, tussen mij en mijn mede-muzikanten) om de “veelkleurige wijsheid van God” ten toon te spreiden! Wat een vreselijke wereld zou het zijn als we allemaal zoals ik zouden zijn. Niet alleen voor mij, maar ook voor de wereld. Samenwerken, de verschillen benutten, dat is waar het om gaat.
”You’re blessed when your commitment to God provokes persecution. The persecution drives you even deeper into God’s kingdom.”
Di’s ook weer een moeilijke. Vervolging, maken we dat hier mee? De één misschien wel en de ander niet, of de één ervaart het zo en de ander niet. Maar misschien kun je het zien als het uitleven en uitwerken van radicaliteit? Er niet om geven wat de ander ervan vindt, maar gewoon je toewijding aan God uitleven, ongeacht ten opzichte van wie. Ook daarmee heb ik wel ervaring, al is het nog zo op beperkte schaal. Het lijkt erop als God (tegen mij) zegt: als je mij zoekt en eert in je binnenkamer, eer mij, zoek mij en getuig dan ook van mij in bredere kring. Het brengt je inderdaad “even deeper into God’s kingdom”.
”Not only that – count yourselves blessed every time people put you down or throw you out or speak lies about you to discredit me. What it means is that the truth is too close for comfort and they are uncomfortable. You can be glad when that happens – give a cheer, even! – for though they don’t like it, I do! And all heaven applauds. And know that you are in good company. My prophets and witnesses have always gotten into this kind of trouble.”
Mooi he! Ook al zijn de mensen ten opzichte van wie jij De Waarheid brengt niet blij met je, Hij wel! En alle getuigen en engelen in de hemel ook. Wie zou ik vrezen, wat zou een mens mij doen? Hij is blij met me...
(Ik realiseer me opeens dat ik de eerste bijbelstudie van m’n leven heb geschreven, en ook nog omdat ik leuk vind. Djiiiieeehah!)
Waarvan acte!
“A striking feature in all this writing is that it was done in the street language of the day, the idiom of the playground and marketplace. In the Greek-speaking world of that day, there were two levels of language: formal and informal. Formal language was used to write philosophy and history, government decrees and epic poetry. If someone were to sit down and consciously write for posterity, it would of course be written in this formal language with its learned vocabulary and precise diction. But if the writing was routine – shopping lists, family letters, bills, and receipts – it was written in the common, informal idiom of everyday speech, street language.
And this is the language used throughout the New Testament. Some people are taken aback by this, supposing that language dealing with a holy God and holy things should be elevated – stately and ceremonial. But one good look at Jesus – his preference for down-to-earth stories and easy association with common people – gets rid of that supposition. For Jesus is the descent of God to our lives, just as they are, not the ascent of our lives to God, hoping he might approve when he sees how hard we try.”
(Mooie oneliner trouwens: Jesus is the descent of God to our lives, not the ascent of our lives to God...)
En dat bemoedigt mij: soms verwijt ik mezelf dat ik toch inmiddels beter had moeten weten, dat ik makkelijk door dat soms moeilijke NBG1951-werk heen zou moeten kunnen lezen, of dan toch in elk geval door Het Boek (“naar de tijd genomen” ... “had gij toch leraars moeten zijn”). Truth is... dat kan ik ook wel, maar ik heb God nog nooit zo letterlijk tot mij horen als spreken als nu door The Message. In al dat “ouwe werk” blijven het maar woorden en komt het niet aan bij m’n hart. Ik zei al niet voor niets dat ik hoor bij die categorie mensen die het woord (op z’n bekende en vertrouwde manier) al zo vaak gehoord hebben, dat ze de betekenis niet (meer) kunnen vatten.
Ik weet niet of het mag – uit copyright-overwegingen – maar ik wil de lezer toch laten meedelen van een stukje heerlijke praktische en hedendaagse bijbeltekst: de zaligspreken, zoals verwoord aan het begin van Mattheus 5, maar dan volgens The Message:
“You’re blessed when you’re at the end of your rope. With less of you there is more of God and his rule”.
Helemaal waar. Als ik vol ben van mezelf, van m’n werk, m’n muziek, zelfs van het bloggen, is er weinig ruimte voor God. Maar als ik aan m’n ‘finitum latinum’ ben (dankjewel Arie!) en dus weinig meer in te brengen en uit te kramen heb, is er meer ruimte voor God.
”You’re blessed when you feel you’ve lost what is most dear to you. Only then can you be embraced by the One most dear to you.”
Deze vind ik moeilijk. Natuurlijk is het waar, omdat-ie in het verlengde ligt van de vorige, maar we willen allemaal niet “verliezen datgene/diegene dat/die ons het meest dierbaar is”. Toch is het waar dat we vooral dan ons het meest zullen laten omhelzen door Degene die ons het meest dierbaar is.
(Eerlijk gezegd: ik hoop dat God me nog lang laar genieten van degene(n) die mij het meest dierbaar is/zijn...)
”You’re blessed when you’re content with just who you are – no more, no less. That’s the moment you find yourselves proud owners of everything that can’t be bought.”
Zo! Da’s taal! Ieder van ons is de trotse eigenaar van alles dat niet met geld te koop is! “Weet je dat je een parel bent?” Wees tevreden met wie je bent, niet meer, niet minder, gewoon jij! Zoals Jason Upton het zegt: there’s not a person (in this room), that God didn’t create with a purpose, that God didn’t create with a calling...
”You’re blessed when you’ve worked up a good appetite for God. He’s food and drink in the best meal you’ll ever get.”
Dit is er eentje waar ik mezelf nog eens aan vasthoud. Soms vraag ik me af of mijn “Godzucht” nu van mezelf is of niet (tja, soms houd je wat over aan een calvinistische opvoeding ;-))... De gedachte die in deze tekst naar voren komt spreekt me dan aan: ik bespeur bij mezelf een oprechte honger en dorst naar God. Dat heb ik nooit zelf kunnen bedenken; ik ken mezelf, als ik naar mezelf zou luisteren honger en dorst ik naar veel minder hoogwaardig voedsel, naar bepaald aardse zaken, soms wat meer maar meestal wat minder verheffend... Maar dankzij God’s Geest in mij, wordt mijn “eetlust” naar Hem gericht.
”You’re blessed when you care. At the moment of being ‘care-full’, you find yourselves cared for.”
Deze ken ik ook uit de praktijk. Jezus adviseert hier vooral te “zorgen voor” in plaats van “zorgen te maken”. Op het moment dat wij zorgen voor onze omgeving (whatever!), zorgt Hij voor ons. Als ik kijk naar wat ik in dat opzicht het afgelopen jaar heb geleerd, dan is dit een principe wat hier wordt geleerd! We kunnen met onze beperkte middelen en mogelijkheden onmogelijk voor alles zorgen, dat lukt gewoon niet. Er zijn altijd situaties en omstandigheden waar al onze goede zorgen en uitgangspunten te kort schieten. Denk aan de zorg voor je kinderen (waar aanwezig!)! Je kunt veel “willen en wensen” (in oprechte zin!), maar je kunt het niet maken. Je kunt het wel met God bespreken, Hem erin kennen en het aan Hem overgeven (hallo, calvinistische achtergrond!) en vervolgens “doen wat je hand vindt om te doen”. Het is werkelijk wonderbaarlijk wat Hij dan vervolgens doet. Op het moment dat je zorgt, wordt er voor jou gezorgd! ’t Is zo, ’t werkt zo!
”You’re blessed when you get your inside world – your mind and heart – put right. Then you can see God in the outside world.”
Dit is grappig! Ik probeer de laatste weken te spreken in “het geloof en God vanaf de buitenkant bekijken” of “erin gaan staan en vanuit de binnenkant van het geloof naar buiten kijken”. Da’s precies wat Jezus hier zegt! Maar hier gaat het wel om: zorg dat je binnenkant naar God is gericht (levensstijl van gebed) en je ziet God om je heen. Je bekijkt de wereld, de omstandigheden waarin je verzeild raakt, de mensen die je ontmoet, in God’s licht.
”You’re blessed when you can show people how to cooperate instead of compete or fight. That’s when you discover who you really are, and your place in God’s family.”
Ook een mooie. Samenwerken, erg belangrijk! Benut de verschillen tussen elkaar (tussen mij en mijn vrouw, tussen mij en mijn collega’s, tussen mij en mijn mede-muzikanten) om de “veelkleurige wijsheid van God” ten toon te spreiden! Wat een vreselijke wereld zou het zijn als we allemaal zoals ik zouden zijn. Niet alleen voor mij, maar ook voor de wereld. Samenwerken, de verschillen benutten, dat is waar het om gaat.
”You’re blessed when your commitment to God provokes persecution. The persecution drives you even deeper into God’s kingdom.”
Di’s ook weer een moeilijke. Vervolging, maken we dat hier mee? De één misschien wel en de ander niet, of de één ervaart het zo en de ander niet. Maar misschien kun je het zien als het uitleven en uitwerken van radicaliteit? Er niet om geven wat de ander ervan vindt, maar gewoon je toewijding aan God uitleven, ongeacht ten opzichte van wie. Ook daarmee heb ik wel ervaring, al is het nog zo op beperkte schaal. Het lijkt erop als God (tegen mij) zegt: als je mij zoekt en eert in je binnenkamer, eer mij, zoek mij en getuig dan ook van mij in bredere kring. Het brengt je inderdaad “even deeper into God’s kingdom”.
”Not only that – count yourselves blessed every time people put you down or throw you out or speak lies about you to discredit me. What it means is that the truth is too close for comfort and they are uncomfortable. You can be glad when that happens – give a cheer, even! – for though they don’t like it, I do! And all heaven applauds. And know that you are in good company. My prophets and witnesses have always gotten into this kind of trouble.”
Mooi he! Ook al zijn de mensen ten opzichte van wie jij De Waarheid brengt niet blij met je, Hij wel! En alle getuigen en engelen in de hemel ook. Wie zou ik vrezen, wat zou een mens mij doen? Hij is blij met me...
(Ik realiseer me opeens dat ik de eerste bijbelstudie van m’n leven heb geschreven, en ook nog omdat ik leuk vind. Djiiiieeehah!)
Waarvan acte!
