Monday, October 31, 2005
Let me tell you why you are here...
Dat willen we allemaal wel weten, toch? “To know why we’re here...” Nou, hou je vast!
Mattheus 5:13-16, The Message:
“Let me tell you why you are here. You’re here to be salt-seasoning that brings out the God-flavors of this earth. If you lose your saltiness, how will people taste godliness? You’ve lost your usefulness and will end up in the garbage.
“Here’s another way to put it: You’re here to be light, bringing out the God-colors in the world. God is not a secret to be kept. We’re going public with this, as public as a city on a hill. If I make you light-bearers, you don’t think I’m going to hide you under a bucket, do you? I’m putting you on a light stand. Now that I’ve put you there on a hilltop, on a light stand – shine! Keep open housel be generous with your lives. By opening up to others, you’ll prompt others to open up with God, this generous Father in heaven.”
Daarom dus! Om zout te zijn, en licht! Zout, om smaak te brengen aan datgene wat smakeloos is. Licht, om te schijnen waar het donker is. Vul zelf maar in hoe je dat in je eigen leven gestalte kunt geven. Vraag hem er ook om, om je te helpen dat uit te leven en te werken. ’t Is je doel tenslotte, “why you are here: to bring out the God-flavors of this earth…”
Vorige week had ik het over de “zaligsprekingen” (zoals ze in goed christelijk taalgebruik worden genoemd) uit Mattheus 5. Het stukje hierboven volgt daar direct op en je moet het dan ook in z’n verband zien. Aan het einde van het vorige stukje eindigt Jezus met “My prophets and witnesses have always gotten into this kind of trouble”, en daarna gaat-ie vertellen wat voor soort trouble dat dan is...
Lees nog een stukje verder en je komt bij Mattheus 10. In dat verhaal worden de discipelen van Jezus d’rop uitgestuurd om de “ripe harvest” te gaan binnenhalen. Ook dat wil ik graag op mezelf betrekken: “go to the lost, confused people right here in the neighborhood”(vs. 6). Wat een missie, zeg! Lees mee:
Goed, dat is dus de missie. Dagelijks werk, toch? Niet echt! Maar wel de opdracht waarmee Jezus z’n discipelen uitzendt! Nog wat tips voor onderweg:
En zo gaat Jezus nog even door. Ik heb het laatste stukje vetgedrukt gemaakt, omdat dat voor mezelf nogal een eye-opener is.
‘k Heb me nogal ’s afgevraagd hoe je mensen “het goede nieuws” nu vertelt. Hoe kun je nu uitleggen dat God en de Bijbel echt autoriteit zijn en hebben? Waarom de Bijbel? Waarom zou men dat geloven? En wat nu als ze dat niet doen?
‘k Heb ontdekt dat je daar niet uitkomt, ’t is een vicieuze cirkel te zeggen dat de Bijbel het Woord van God is. Is-ie wel, maar als de wederpartij God niet gelooft of niet al autoriteit ziet, wat heeft ’t dan voor zin te zeggen dat de Bijbel God’s woord is? Belangrijker is het om te melden en te laten zien dat ik geloof en in m’n dagelijkse leven ervaar dat de Bijbel God’s woord is! Ik weet immers dat dat waar is en ook waar in m’n dagelijks leven. M’n leven is veranderd door God en de Bijbel, dat is zichtbaar (zie dit blog!) en daarmee een levend bewijs!
Dus, het begint met twijfelen aan jezelf, aan je eigen redeneringen, aan je eigen ontdekkingen. Ontdekken en toegeven dat God bestaat en dat Hij je leven in perspectief kan brengen. Dat is wat ik graag wil vertellen en uitstralen. Dat ’t echt waar is, en dat je echt pas volledig leeft als je je leven ziet in het brede perspectief van God en zijn liefde! En dat je er goed aan doet je leven aan God toe te vertrouwen, te gaan zien dat de “wetten en regels” die Hij heeft voorgesteld niet benauwend maar juist bevrijdend zijn. Dat het tips zijn die Hij geeft om je leven goed te laten verlopen en inhoud te geven! (Ik heb wat stukjes Mattheus overgeslagen, tussen hoofdstukken 5 en 10 en die gaan daarover, ‘k kom daar later wel op terug...).
Dat wil ik dus graag vertellen en uitleven!
Was-ie weer even...
Mattheus 5:13-16, The Message:
“Let me tell you why you are here. You’re here to be salt-seasoning that brings out the God-flavors of this earth. If you lose your saltiness, how will people taste godliness? You’ve lost your usefulness and will end up in the garbage.
“Here’s another way to put it: You’re here to be light, bringing out the God-colors in the world. God is not a secret to be kept. We’re going public with this, as public as a city on a hill. If I make you light-bearers, you don’t think I’m going to hide you under a bucket, do you? I’m putting you on a light stand. Now that I’ve put you there on a hilltop, on a light stand – shine! Keep open housel be generous with your lives. By opening up to others, you’ll prompt others to open up with God, this generous Father in heaven.”
Daarom dus! Om zout te zijn, en licht! Zout, om smaak te brengen aan datgene wat smakeloos is. Licht, om te schijnen waar het donker is. Vul zelf maar in hoe je dat in je eigen leven gestalte kunt geven. Vraag hem er ook om, om je te helpen dat uit te leven en te werken. ’t Is je doel tenslotte, “why you are here: to bring out the God-flavors of this earth…”
Vorige week had ik het over de “zaligsprekingen” (zoals ze in goed christelijk taalgebruik worden genoemd) uit Mattheus 5. Het stukje hierboven volgt daar direct op en je moet het dan ook in z’n verband zien. Aan het einde van het vorige stukje eindigt Jezus met “My prophets and witnesses have always gotten into this kind of trouble”, en daarna gaat-ie vertellen wat voor soort trouble dat dan is...
Lees nog een stukje verder en je komt bij Mattheus 10. In dat verhaal worden de discipelen van Jezus d’rop uitgestuurd om de “ripe harvest” te gaan binnenhalen. Ook dat wil ik graag op mezelf betrekken: “go to the lost, confused people right here in the neighborhood”(vs. 6). Wat een missie, zeg! Lees mee:
- Go to the lost, confused people right here in the neighborhood.
- Tell them that the kingdom is here.
- Bring health to the sick.
- Raise the dead.
- Touch the untouchables.
- Kick out the demons.
- You’ve been treated generously, so live generously.
Goed, dat is dus de missie. Dagelijks werk, toch? Niet echt! Maar wel de opdracht waarmee Jezus z’n discipelen uitzendt! Nog wat tips voor onderweg:
- Don’t think you have to put on a fund-raising campaign before you start. You don’t need a lot of equipment. You are the equipment, and all you need to keep that going is three meals a day. Travel light.
- When you enter a town or village, don’t insist on staying in a luxury inn. Get a modest place with some modest people, and be content there until you leave.
- When you knock on a door, be courteous in your greeting. If they welcome you, be gentle in your conversation. If they don’t welcome you, quietly withdraw.
- Don’t make a scene. Shrug you shoulders and be on your way. You can be sure that on Judgment Day they’ll be mighty sorry – but it’s no concern of yours now.
- …
En zo gaat Jezus nog even door. Ik heb het laatste stukje vetgedrukt gemaakt, omdat dat voor mezelf nogal een eye-opener is.
‘k Heb me nogal ’s afgevraagd hoe je mensen “het goede nieuws” nu vertelt. Hoe kun je nu uitleggen dat God en de Bijbel echt autoriteit zijn en hebben? Waarom de Bijbel? Waarom zou men dat geloven? En wat nu als ze dat niet doen?
‘k Heb ontdekt dat je daar niet uitkomt, ’t is een vicieuze cirkel te zeggen dat de Bijbel het Woord van God is. Is-ie wel, maar als de wederpartij God niet gelooft of niet al autoriteit ziet, wat heeft ’t dan voor zin te zeggen dat de Bijbel God’s woord is? Belangrijker is het om te melden en te laten zien dat ik geloof en in m’n dagelijkse leven ervaar dat de Bijbel God’s woord is! Ik weet immers dat dat waar is en ook waar in m’n dagelijks leven. M’n leven is veranderd door God en de Bijbel, dat is zichtbaar (zie dit blog!) en daarmee een levend bewijs!
Dus, het begint met twijfelen aan jezelf, aan je eigen redeneringen, aan je eigen ontdekkingen. Ontdekken en toegeven dat God bestaat en dat Hij je leven in perspectief kan brengen. Dat is wat ik graag wil vertellen en uitstralen. Dat ’t echt waar is, en dat je echt pas volledig leeft als je je leven ziet in het brede perspectief van God en zijn liefde! En dat je er goed aan doet je leven aan God toe te vertrouwen, te gaan zien dat de “wetten en regels” die Hij heeft voorgesteld niet benauwend maar juist bevrijdend zijn. Dat het tips zijn die Hij geeft om je leven goed te laten verlopen en inhoud te geven! (Ik heb wat stukjes Mattheus overgeslagen, tussen hoofdstukken 5 en 10 en die gaan daarover, ‘k kom daar later wel op terug...).
Dat wil ik dus graag vertellen en uitleven!
Was-ie weer even...
Saturday, October 22, 2005
Niet de terugweg...
Tijmen (jongste zoon, 6 jaar, zie enkele posts geleden) denkt in de auto altijd in de "heenweg" en de "terugweg" (de rechterbaan is de "heenweg", de andere baan de "terugweg"; dat mag als je zes bent...). We stonden net bij een stoplicht, waar hij dit bord zag. "Pap, dit is niet de terugweg, dit is de heenweg. Kijk maar...!".
;-))
Friday, October 21, 2005
“De zaligsprekingen”, volgens The Message
Een paar dagen terug vertelde ik jullie over mijn enthousiasme over The Message. Ik heb – eerlijk waar! – nog nooit zoveel bijbel-gelezen als de afgelopen weken! Gewoon, omdat ’t zo ontzettend aansprekend is om de bijbel in hedendaagse taal te lezen. Een leuk stukje daarover trouwens in het intro tot het nieuwe testament:
“A striking feature in all this writing is that it was done in the street language of the day, the idiom of the playground and marketplace. In the Greek-speaking world of that day, there were two levels of language: formal and informal. Formal language was used to write philosophy and history, government decrees and epic poetry. If someone were to sit down and consciously write for posterity, it would of course be written in this formal language with its learned vocabulary and precise diction. But if the writing was routine – shopping lists, family letters, bills, and receipts – it was written in the common, informal idiom of everyday speech, street language.
And this is the language used throughout the New Testament. Some people are taken aback by this, supposing that language dealing with a holy God and holy things should be elevated – stately and ceremonial. But one good look at Jesus – his preference for down-to-earth stories and easy association with common people – gets rid of that supposition. For Jesus is the descent of God to our lives, just as they are, not the ascent of our lives to God, hoping he might approve when he sees how hard we try.”
(Mooie oneliner trouwens: Jesus is the descent of God to our lives, not the ascent of our lives to God...)
En dat bemoedigt mij: soms verwijt ik mezelf dat ik toch inmiddels beter had moeten weten, dat ik makkelijk door dat soms moeilijke NBG1951-werk heen zou moeten kunnen lezen, of dan toch in elk geval door Het Boek (“naar de tijd genomen” ... “had gij toch leraars moeten zijn”). Truth is... dat kan ik ook wel, maar ik heb God nog nooit zo letterlijk tot mij horen als spreken als nu door The Message. In al dat “ouwe werk” blijven het maar woorden en komt het niet aan bij m’n hart. Ik zei al niet voor niets dat ik hoor bij die categorie mensen die het woord (op z’n bekende en vertrouwde manier) al zo vaak gehoord hebben, dat ze de betekenis niet (meer) kunnen vatten.
Ik weet niet of het mag – uit copyright-overwegingen – maar ik wil de lezer toch laten meedelen van een stukje heerlijke praktische en hedendaagse bijbeltekst: de zaligspreken, zoals verwoord aan het begin van Mattheus 5, maar dan volgens The Message:
“You’re blessed when you’re at the end of your rope. With less of you there is more of God and his rule”.
Helemaal waar. Als ik vol ben van mezelf, van m’n werk, m’n muziek, zelfs van het bloggen, is er weinig ruimte voor God. Maar als ik aan m’n ‘finitum latinum’ ben (dankjewel Arie!) en dus weinig meer in te brengen en uit te kramen heb, is er meer ruimte voor God.
”You’re blessed when you feel you’ve lost what is most dear to you. Only then can you be embraced by the One most dear to you.”
Deze vind ik moeilijk. Natuurlijk is het waar, omdat-ie in het verlengde ligt van de vorige, maar we willen allemaal niet “verliezen datgene/diegene dat/die ons het meest dierbaar is”. Toch is het waar dat we vooral dan ons het meest zullen laten omhelzen door Degene die ons het meest dierbaar is.
(Eerlijk gezegd: ik hoop dat God me nog lang laar genieten van degene(n) die mij het meest dierbaar is/zijn...)
”You’re blessed when you’re content with just who you are – no more, no less. That’s the moment you find yourselves proud owners of everything that can’t be bought.”
Zo! Da’s taal! Ieder van ons is de trotse eigenaar van alles dat niet met geld te koop is! “Weet je dat je een parel bent?” Wees tevreden met wie je bent, niet meer, niet minder, gewoon jij! Zoals Jason Upton het zegt: there’s not a person (in this room), that God didn’t create with a purpose, that God didn’t create with a calling...
”You’re blessed when you’ve worked up a good appetite for God. He’s food and drink in the best meal you’ll ever get.”
Dit is er eentje waar ik mezelf nog eens aan vasthoud. Soms vraag ik me af of mijn “Godzucht” nu van mezelf is of niet (tja, soms houd je wat over aan een calvinistische opvoeding ;-))... De gedachte die in deze tekst naar voren komt spreekt me dan aan: ik bespeur bij mezelf een oprechte honger en dorst naar God. Dat heb ik nooit zelf kunnen bedenken; ik ken mezelf, als ik naar mezelf zou luisteren honger en dorst ik naar veel minder hoogwaardig voedsel, naar bepaald aardse zaken, soms wat meer maar meestal wat minder verheffend... Maar dankzij God’s Geest in mij, wordt mijn “eetlust” naar Hem gericht.
”You’re blessed when you care. At the moment of being ‘care-full’, you find yourselves cared for.”
Deze ken ik ook uit de praktijk. Jezus adviseert hier vooral te “zorgen voor” in plaats van “zorgen te maken”. Op het moment dat wij zorgen voor onze omgeving (whatever!), zorgt Hij voor ons. Als ik kijk naar wat ik in dat opzicht het afgelopen jaar heb geleerd, dan is dit een principe wat hier wordt geleerd! We kunnen met onze beperkte middelen en mogelijkheden onmogelijk voor alles zorgen, dat lukt gewoon niet. Er zijn altijd situaties en omstandigheden waar al onze goede zorgen en uitgangspunten te kort schieten. Denk aan de zorg voor je kinderen (waar aanwezig!)! Je kunt veel “willen en wensen” (in oprechte zin!), maar je kunt het niet maken. Je kunt het wel met God bespreken, Hem erin kennen en het aan Hem overgeven (hallo, calvinistische achtergrond!) en vervolgens “doen wat je hand vindt om te doen”. Het is werkelijk wonderbaarlijk wat Hij dan vervolgens doet. Op het moment dat je zorgt, wordt er voor jou gezorgd! ’t Is zo, ’t werkt zo!
”You’re blessed when you get your inside world – your mind and heart – put right. Then you can see God in the outside world.”
Dit is grappig! Ik probeer de laatste weken te spreken in “het geloof en God vanaf de buitenkant bekijken” of “erin gaan staan en vanuit de binnenkant van het geloof naar buiten kijken”. Da’s precies wat Jezus hier zegt! Maar hier gaat het wel om: zorg dat je binnenkant naar God is gericht (levensstijl van gebed) en je ziet God om je heen. Je bekijkt de wereld, de omstandigheden waarin je verzeild raakt, de mensen die je ontmoet, in God’s licht.
”You’re blessed when you can show people how to cooperate instead of compete or fight. That’s when you discover who you really are, and your place in God’s family.”
Ook een mooie. Samenwerken, erg belangrijk! Benut de verschillen tussen elkaar (tussen mij en mijn vrouw, tussen mij en mijn collega’s, tussen mij en mijn mede-muzikanten) om de “veelkleurige wijsheid van God” ten toon te spreiden! Wat een vreselijke wereld zou het zijn als we allemaal zoals ik zouden zijn. Niet alleen voor mij, maar ook voor de wereld. Samenwerken, de verschillen benutten, dat is waar het om gaat.
”You’re blessed when your commitment to God provokes persecution. The persecution drives you even deeper into God’s kingdom.”
Di’s ook weer een moeilijke. Vervolging, maken we dat hier mee? De één misschien wel en de ander niet, of de één ervaart het zo en de ander niet. Maar misschien kun je het zien als het uitleven en uitwerken van radicaliteit? Er niet om geven wat de ander ervan vindt, maar gewoon je toewijding aan God uitleven, ongeacht ten opzichte van wie. Ook daarmee heb ik wel ervaring, al is het nog zo op beperkte schaal. Het lijkt erop als God (tegen mij) zegt: als je mij zoekt en eert in je binnenkamer, eer mij, zoek mij en getuig dan ook van mij in bredere kring. Het brengt je inderdaad “even deeper into God’s kingdom”.
”Not only that – count yourselves blessed every time people put you down or throw you out or speak lies about you to discredit me. What it means is that the truth is too close for comfort and they are uncomfortable. You can be glad when that happens – give a cheer, even! – for though they don’t like it, I do! And all heaven applauds. And know that you are in good company. My prophets and witnesses have always gotten into this kind of trouble.”
Mooi he! Ook al zijn de mensen ten opzichte van wie jij De Waarheid brengt niet blij met je, Hij wel! En alle getuigen en engelen in de hemel ook. Wie zou ik vrezen, wat zou een mens mij doen? Hij is blij met me...
(Ik realiseer me opeens dat ik de eerste bijbelstudie van m’n leven heb geschreven, en ook nog omdat ik leuk vind. Djiiiieeehah!)
Waarvan acte!
“A striking feature in all this writing is that it was done in the street language of the day, the idiom of the playground and marketplace. In the Greek-speaking world of that day, there were two levels of language: formal and informal. Formal language was used to write philosophy and history, government decrees and epic poetry. If someone were to sit down and consciously write for posterity, it would of course be written in this formal language with its learned vocabulary and precise diction. But if the writing was routine – shopping lists, family letters, bills, and receipts – it was written in the common, informal idiom of everyday speech, street language.
And this is the language used throughout the New Testament. Some people are taken aback by this, supposing that language dealing with a holy God and holy things should be elevated – stately and ceremonial. But one good look at Jesus – his preference for down-to-earth stories and easy association with common people – gets rid of that supposition. For Jesus is the descent of God to our lives, just as they are, not the ascent of our lives to God, hoping he might approve when he sees how hard we try.”
(Mooie oneliner trouwens: Jesus is the descent of God to our lives, not the ascent of our lives to God...)
En dat bemoedigt mij: soms verwijt ik mezelf dat ik toch inmiddels beter had moeten weten, dat ik makkelijk door dat soms moeilijke NBG1951-werk heen zou moeten kunnen lezen, of dan toch in elk geval door Het Boek (“naar de tijd genomen” ... “had gij toch leraars moeten zijn”). Truth is... dat kan ik ook wel, maar ik heb God nog nooit zo letterlijk tot mij horen als spreken als nu door The Message. In al dat “ouwe werk” blijven het maar woorden en komt het niet aan bij m’n hart. Ik zei al niet voor niets dat ik hoor bij die categorie mensen die het woord (op z’n bekende en vertrouwde manier) al zo vaak gehoord hebben, dat ze de betekenis niet (meer) kunnen vatten.
Ik weet niet of het mag – uit copyright-overwegingen – maar ik wil de lezer toch laten meedelen van een stukje heerlijke praktische en hedendaagse bijbeltekst: de zaligspreken, zoals verwoord aan het begin van Mattheus 5, maar dan volgens The Message:
“You’re blessed when you’re at the end of your rope. With less of you there is more of God and his rule”.
Helemaal waar. Als ik vol ben van mezelf, van m’n werk, m’n muziek, zelfs van het bloggen, is er weinig ruimte voor God. Maar als ik aan m’n ‘finitum latinum’ ben (dankjewel Arie!) en dus weinig meer in te brengen en uit te kramen heb, is er meer ruimte voor God.
”You’re blessed when you feel you’ve lost what is most dear to you. Only then can you be embraced by the One most dear to you.”
Deze vind ik moeilijk. Natuurlijk is het waar, omdat-ie in het verlengde ligt van de vorige, maar we willen allemaal niet “verliezen datgene/diegene dat/die ons het meest dierbaar is”. Toch is het waar dat we vooral dan ons het meest zullen laten omhelzen door Degene die ons het meest dierbaar is.
(Eerlijk gezegd: ik hoop dat God me nog lang laar genieten van degene(n) die mij het meest dierbaar is/zijn...)
”You’re blessed when you’re content with just who you are – no more, no less. That’s the moment you find yourselves proud owners of everything that can’t be bought.”
Zo! Da’s taal! Ieder van ons is de trotse eigenaar van alles dat niet met geld te koop is! “Weet je dat je een parel bent?” Wees tevreden met wie je bent, niet meer, niet minder, gewoon jij! Zoals Jason Upton het zegt: there’s not a person (in this room), that God didn’t create with a purpose, that God didn’t create with a calling...
”You’re blessed when you’ve worked up a good appetite for God. He’s food and drink in the best meal you’ll ever get.”
Dit is er eentje waar ik mezelf nog eens aan vasthoud. Soms vraag ik me af of mijn “Godzucht” nu van mezelf is of niet (tja, soms houd je wat over aan een calvinistische opvoeding ;-))... De gedachte die in deze tekst naar voren komt spreekt me dan aan: ik bespeur bij mezelf een oprechte honger en dorst naar God. Dat heb ik nooit zelf kunnen bedenken; ik ken mezelf, als ik naar mezelf zou luisteren honger en dorst ik naar veel minder hoogwaardig voedsel, naar bepaald aardse zaken, soms wat meer maar meestal wat minder verheffend... Maar dankzij God’s Geest in mij, wordt mijn “eetlust” naar Hem gericht.
”You’re blessed when you care. At the moment of being ‘care-full’, you find yourselves cared for.”
Deze ken ik ook uit de praktijk. Jezus adviseert hier vooral te “zorgen voor” in plaats van “zorgen te maken”. Op het moment dat wij zorgen voor onze omgeving (whatever!), zorgt Hij voor ons. Als ik kijk naar wat ik in dat opzicht het afgelopen jaar heb geleerd, dan is dit een principe wat hier wordt geleerd! We kunnen met onze beperkte middelen en mogelijkheden onmogelijk voor alles zorgen, dat lukt gewoon niet. Er zijn altijd situaties en omstandigheden waar al onze goede zorgen en uitgangspunten te kort schieten. Denk aan de zorg voor je kinderen (waar aanwezig!)! Je kunt veel “willen en wensen” (in oprechte zin!), maar je kunt het niet maken. Je kunt het wel met God bespreken, Hem erin kennen en het aan Hem overgeven (hallo, calvinistische achtergrond!) en vervolgens “doen wat je hand vindt om te doen”. Het is werkelijk wonderbaarlijk wat Hij dan vervolgens doet. Op het moment dat je zorgt, wordt er voor jou gezorgd! ’t Is zo, ’t werkt zo!
”You’re blessed when you get your inside world – your mind and heart – put right. Then you can see God in the outside world.”
Dit is grappig! Ik probeer de laatste weken te spreken in “het geloof en God vanaf de buitenkant bekijken” of “erin gaan staan en vanuit de binnenkant van het geloof naar buiten kijken”. Da’s precies wat Jezus hier zegt! Maar hier gaat het wel om: zorg dat je binnenkant naar God is gericht (levensstijl van gebed) en je ziet God om je heen. Je bekijkt de wereld, de omstandigheden waarin je verzeild raakt, de mensen die je ontmoet, in God’s licht.
”You’re blessed when you can show people how to cooperate instead of compete or fight. That’s when you discover who you really are, and your place in God’s family.”
Ook een mooie. Samenwerken, erg belangrijk! Benut de verschillen tussen elkaar (tussen mij en mijn vrouw, tussen mij en mijn collega’s, tussen mij en mijn mede-muzikanten) om de “veelkleurige wijsheid van God” ten toon te spreiden! Wat een vreselijke wereld zou het zijn als we allemaal zoals ik zouden zijn. Niet alleen voor mij, maar ook voor de wereld. Samenwerken, de verschillen benutten, dat is waar het om gaat.
”You’re blessed when your commitment to God provokes persecution. The persecution drives you even deeper into God’s kingdom.”
Di’s ook weer een moeilijke. Vervolging, maken we dat hier mee? De één misschien wel en de ander niet, of de één ervaart het zo en de ander niet. Maar misschien kun je het zien als het uitleven en uitwerken van radicaliteit? Er niet om geven wat de ander ervan vindt, maar gewoon je toewijding aan God uitleven, ongeacht ten opzichte van wie. Ook daarmee heb ik wel ervaring, al is het nog zo op beperkte schaal. Het lijkt erop als God (tegen mij) zegt: als je mij zoekt en eert in je binnenkamer, eer mij, zoek mij en getuig dan ook van mij in bredere kring. Het brengt je inderdaad “even deeper into God’s kingdom”.
”Not only that – count yourselves blessed every time people put you down or throw you out or speak lies about you to discredit me. What it means is that the truth is too close for comfort and they are uncomfortable. You can be glad when that happens – give a cheer, even! – for though they don’t like it, I do! And all heaven applauds. And know that you are in good company. My prophets and witnesses have always gotten into this kind of trouble.”
Mooi he! Ook al zijn de mensen ten opzichte van wie jij De Waarheid brengt niet blij met je, Hij wel! En alle getuigen en engelen in de hemel ook. Wie zou ik vrezen, wat zou een mens mij doen? Hij is blij met me...
(Ik realiseer me opeens dat ik de eerste bijbelstudie van m’n leven heb geschreven, en ook nog omdat ik leuk vind. Djiiiieeehah!)
Waarvan acte!
Ter verduidelijking...
Gisteren had ik het over “nieuwe kerkvormen”. Laat me hier ten overvloede even toevoegen dat ik niet persé op zoek ben naar nieuwe kerkvormen. Waar ik wel naar op zoek ben is een kerk- of gemeentevorm waarin het echt om God alleen gaat en hoe wij kunnen leven met Hem en dat vervolgens ook uitdragen en uitleven naar de mensen om ons heen en in de wereld. Mijn kerkelijke ervaring tot op heden laat weinig gemeenschappen zien waarin dat wordt uitgeleefd en waar de “leden” ook elkaar daartoe aansporen. En da’s wat ik wil... Dus niet nieuw om het nieuw, maar mogelijk wel nieuw om weer bij de oude boodschap uit te komen.
Deze zomer las ik “The Vision and The Vow” van Pete Greig. In één woord: adembenemend! Dit was het leven waar ik naar op zoek was! Niet eens echt actief op zoek, maar wel Het Leven wat ik sinds m’n jeugd had voelen borrelen. “The Vision & The Vow” is – om het even in populaire muziektermen te zeggen – een single met twee A-kanten: “The Vision” is het verhaal van – hoe kan het anders – “The Vision” (zie diverse posts hierover, een tijdje terug) en “The Vow” is een beschrijving van een levensstijl volgens “The Order of the Mustard Seed” (OMS). Om je op dit laatste gebied bij te laten praten, kun je het beste ofwel het boek ook lezen ofwel te rade gaan op de website van OMS.
In een paar woorden gezegd komt het bij de Mustard Seed Order hierop neer: 1) True to Christ, 2) Kind to People en 3) Gospel to the Nations. Volgens mij is dat waar het op neerkomt in je leven: deze drie zaken leren te leven, in no particular order (hoewel het natuurlijk wel bij de eerste begint). Al het andere (mooie diensten, mooie preken, mooie aanbiddingsmuziek) is bijzaak. Nog sterker: als je wel een mooie dienst hebt, met een mooie preek en een mooie band, maar je komt er niet aan toe _zelf_ te beleven wat het is om “True to Christ” te zijn en aangevuurd te worden om “Kind to People” te zijn en het “Gospel to the Nations” te leren brengen, kun je de dienst / gemeente / kring / celgroep net zo goed skippen. Allemaal zaken die in het vuur zullen vergaan...
Dus...
Deze zomer las ik “The Vision and The Vow” van Pete Greig. In één woord: adembenemend! Dit was het leven waar ik naar op zoek was! Niet eens echt actief op zoek, maar wel Het Leven wat ik sinds m’n jeugd had voelen borrelen. “The Vision & The Vow” is – om het even in populaire muziektermen te zeggen – een single met twee A-kanten: “The Vision” is het verhaal van – hoe kan het anders – “The Vision” (zie diverse posts hierover, een tijdje terug) en “The Vow” is een beschrijving van een levensstijl volgens “The Order of the Mustard Seed” (OMS). Om je op dit laatste gebied bij te laten praten, kun je het beste ofwel het boek ook lezen ofwel te rade gaan op de website van OMS.
In een paar woorden gezegd komt het bij de Mustard Seed Order hierop neer: 1) True to Christ, 2) Kind to People en 3) Gospel to the Nations. Volgens mij is dat waar het op neerkomt in je leven: deze drie zaken leren te leven, in no particular order (hoewel het natuurlijk wel bij de eerste begint). Al het andere (mooie diensten, mooie preken, mooie aanbiddingsmuziek) is bijzaak. Nog sterker: als je wel een mooie dienst hebt, met een mooie preek en een mooie band, maar je komt er niet aan toe _zelf_ te beleven wat het is om “True to Christ” te zijn en aangevuurd te worden om “Kind to People” te zijn en het “Gospel to the Nations” te leren brengen, kun je de dienst / gemeente / kring / celgroep net zo goed skippen. Allemaal zaken die in het vuur zullen vergaan...
Dus...
Thursday, October 20, 2005
Kerk aan de keukentafel?
Dit voorjaar las ik “Kerk aan de keukentafel” van Hans Groeneboer. Leuk en goed boekje met een discussie over kerk-zijn in deze tijd (en volgens mij niet een pleidooi voor de huisgemeente, zoals ik ergens in een recensie las). Volgens mij breekt Groeneboer een lans voor het op meer menselijke wijze invullen van kerk-zijn en dat hoeft helemaal niet beperkt te blijven tot de huisgemeente.
Iets later las ik “Kerk als water” van Pete Ward. Helemaal in dezelfde straat als het boekje van Hans Groeneboer. Pete Ward wisselt in z’n boek praktische en ideeën-hoofdstukken af met theologische hoofdstukken. Ook erg leuk en boeiend om een goede onderbouwing te zien.
“Kerk aan de keukentafel” is mijn favoriete verwoording als het gaat om nieuwe vormen van kerk-zijn. Een vriend van mij heeft het dan over “Laat het feest zijn in de huizen”, ook geen onbekende spreuk. Hoe je het ook noemt, feit is dat steeds meer christenen ofwel bewust weer aan het kerken zijn, ofwel bewust ophouden met kerken om een meer sprekende kerk-vorm op te zoeken / op te richten. Kijk voor de grap even naar de volgende cijfers:
(Afkomstig van Andrew Jones' George Barna's Revolution)
Nu gaat dit over de US of A, maar ik stel me zo voor dat deze trend vast niet beperkt blijft of is tot Amerika. Ook in Nederland kennen we (gelukkig) deze ontwikkelingen. Netwerken als In de Huizen en Het Netwerk doen dienst als informatiebron en "backbone" voor nieuwe kerkvormen. Goede zaak!
Maar waarom eigen nieuwe kerkvormen? Ik ben absoluut niet degene die daar een allesverklarend antwoord op kan geven, maar ik kan natuurlijk wel vertellen wat mijn motivatie is...
Ik zou zo heel erg graag God meer zien in ons dagelijks leven. Vergetende hetgeen achter mij ligt (tradities, vormen, in bedekte termen spreken over God en zijn invloed in ons leven, preken aanhoren in plaats van er zelf deel van uit te maken, "lekker zingen", amper delen aan en met "de wereld" en ga zo maar even door) en mij uitstrekkende naar hetgeen voor mij ligt: met het "echte werk" bezig zijn, een levensstijl van gebed ontwikkelen, dit ook juist samen met anderen doen, geestelijke principes zien werken en ga zo maar even door. Het is mijn ervaring dat pogen dingen te vernieuwen in bestaande kerken en gemeentes, niet zal leiden tot echt nieuw leven. Nu klinkt dit natuurlijk erg pessimistisch en ik wil absoluut ook niet ontkennen dat God in bestaande kerken en gemeentes prachtige dingen doet, maar persoonlijk zou ik graag "opnieuw beginnen".
Afgelopen winter was ik op skivakantie met een paar vrienden en toen kwam dit onderwerp ook ter sprake. 't Grappige is overigens dat drie van de vier skivrienden al actief waren of waren geweest in huisgemeentes etc, en dat ik de enige was die (nog) in een traditionele kerk/gemeente kwam... Op een avond hadden we hier een goeie boom over, waarop het punt aan de orde werd gesteld dat God toch in bestaande kerken en gemeentes prachtige dingen doet, en of die vorm nu echt wel zo "fout" is. Een antwoord wat toen werd gegeven is dat God niet dankzij maar _ondanks_ de huidige kerkvormen aan het werk is. Redelijk radicaal, maar na heroverweging wel waar (denk ik)...
En wat is nu de moraal van het verhaal? Niet echt een hele directe, althans niet met concrete conclusies voor mijn eigen leven. Maar om toch een paar dingen te noemen:
- op basis van bovenstaande statistieken mogen we er vanuit gaan dat het aantal kerkverlaters de komende jaren zal toenemen;
- moeten we dat als een goede zaak aanmerken, mits...
- ... we onze taak en zaak serieus nemen en willen zoeken naar een kerkvorm waarin we meer met God kunnen leven
Er is natuurlijk veel meer te zeggen. Bijvoorbeeld dat bloggen bijdraagt aan het gemeente-zijn en e-church een serieuze kerkvorm is. Misschien later meer, ik laat het even hierbij...
PS:
Mijn doel met deze post is een beginnetje te maken met het noteren en ordenen van mijn gedachten op dit gebied. Veel is niet af en niet perfect, maar nu staat er vast iets.... Wordt vervolgd!
Sunday, October 16, 2005
Testing Blogger from Word...
Blogger heeft een Word-toolbar gemaakt om off-line te kunnen bloggen en blogs editen. Klinkt goed! Ik zie dat sommige andere bloggers tools als ECTO gebruiken, maar da’s dan weer buyware. Zolang ik nog Blogger gebruik (misschien in de toekomst eens upgraden naar TypePad of zoiets, ik zie dat veel andere long-time bloggers dat ook gebruiken) en dus gratis werk, moet daar ook maar een gratis editing tool bij. ‘k Ga dus de komende tijd eens aan die toolbar snuffelen...
Friday, October 14, 2005
Personality Profile
Zojuist een tweetal "personality profile tests" gedaan. Superleuk om te doen en ook leuk om te zien dat wat daar uitkomt, ook wel aardig overeenkomt met hoe ik zelf denk dat ik in elkaar zit.
Op twee verschillende sites (Career Fulfillment en TypeFocus) heb ik een Myers-Briggs Type Indicator-test gedaan. Volgens de eerste ben ik een INFP, volgens de tweede een ENFP.
Om met de laatste drie letters te beginnen: de N staat voor 'Intuitive' (tegenovergesteld aan 'Sensing'), de F voor 'Feeling' en de P voor 'Perceiving'. De eerste letter ook nog even: de I voor 'Introversion', de 'E' voor 'Extraversion'. Ik moet er ook nog even bij vertellen dat de 'E' bij de laatste test slechts een 'weak'-score had, en dat de eerste test gebaseerd is op vier (!) vragen en de laatste op 66. Toch leuk dat uit beide de laatste drie letters overeenkomen...
De vier-letter-woorden zijn gebaseerd op theorieën en waarnemingen van Carl Jung, zoals ook op de Skepdic-site te lezen is (zie boven).
Wednesday, October 12, 2005
"Word Verification Option" geactiveerd...
Helaas, helaas... zojuist geconstateerd dat ook mijn blog ten prooi is gevallen aan "spam commenters" (er wordt dan door allerlei smerige spammers commentaar geleverd op een post; vaak reclame, soms ranzig). Zowel dit blog als m'n ICT-blog zijn te grazen genomen ;-(
Voor beide blogs is nu de Word Verification Option geactiveerd, to keep the bad guys out...
Voor beide blogs is nu de Word Verification Option geactiveerd, to keep the bad guys out...
Sunday, October 09, 2005
Discipelen...
Gisteren, tijdens het Muziekfestijn (zie post van enkele dagen terug), een gesprekje gehad met Bettina Vlot. Zij heeft deze zomer gedaan wat ik jaaaaaren terug al wilde doen (maar waar het nooit van gekomen is): een DTS gevolgd. Een mini-DTS weliswaar, maar toch...
DTS is een afkorting voor Discipleship Training School, een korte maar zeer intensieve study & preparation periode van YWAM (Youth with a Mission, in het Nederlands bekend als Jeugd met een Opdracht). Om de website even letterlijk te quoten: "The DTS is designed to encourage students to develop in personal character, to cultivate a living relationship with God, and to identify their unique individual gifts and callings in God". Wie wil dat niet, zou je haast zeggen? Wat mij vooral hierin aanspreekt is het woordje "discipel" en hoe dat in die DTS vorm krijgt. Discipelen worden en discipelen maken is toch tenslotte de opdracht?
"Het Zendingsbevel" (Matt. 28:19) in de woorden van The Message:
"Go out and train everyone you meet, far and near, in this way of life, marking them by baptism in the threefold name: Father, Son, and Holy Spirit. Then instruct them in the practice of all I have commanded you. I'll be with you as you do this, day after day after day, right up to the end of the age.".
Dat is waar het om gaat! Discipelen worden en discipelen maken. ("Maken" klinkt erg plat in het nederlands, maar de bedoeling erachter rechtvaardigt dat geheel.) "Train everyone you meet in this way of life". Marc heeft een goed artikel hierover. Nog radicaler staat het hier: "I could pretty much guarantee that I could walk into 9 out of 10 Christian households and not find a single Disciple who is making Disciples". Ik ben bang dat het erg waar is wat deze man zegt...
En toch, het is onze opdracht! Laten we daar dan naar jagen en streven. Jagen naar "holiness that hurts the eyes", in de woorden van The Vision. Niets anders dan God alleen en Hij in ons leven, Hem als maatstaf hanteren, alleen maar die dingen (willen) doen die Hij wil dat we doen. En discipelen maken! Dit doorgeven en overdragen aan onze kinderen, om mee te beginnen (voor zover dat voor jou opgaat natuurlijk ;-)). Onze buren, collega's, vrienden, "everyone you meet"...
PS:
Zo'n mini-DTS is voor iedereen mogelijk. Je kunt die volgen in een periode van drie weken in de zomervakantie. Dat wordt dus een kwestie van één keer een zomervakantie opgeven... Zie de website van YWAM NL voor meer info.
DTS is een afkorting voor Discipleship Training School, een korte maar zeer intensieve study & preparation periode van YWAM (Youth with a Mission, in het Nederlands bekend als Jeugd met een Opdracht). Om de website even letterlijk te quoten: "The DTS is designed to encourage students to develop in personal character, to cultivate a living relationship with God, and to identify their unique individual gifts and callings in God". Wie wil dat niet, zou je haast zeggen? Wat mij vooral hierin aanspreekt is het woordje "discipel" en hoe dat in die DTS vorm krijgt. Discipelen worden en discipelen maken is toch tenslotte de opdracht?
"Het Zendingsbevel" (Matt. 28:19) in de woorden van The Message:
"Go out and train everyone you meet, far and near, in this way of life, marking them by baptism in the threefold name: Father, Son, and Holy Spirit. Then instruct them in the practice of all I have commanded you. I'll be with you as you do this, day after day after day, right up to the end of the age.".
Dat is waar het om gaat! Discipelen worden en discipelen maken. ("Maken" klinkt erg plat in het nederlands, maar de bedoeling erachter rechtvaardigt dat geheel.) "Train everyone you meet in this way of life". Marc heeft een goed artikel hierover. Nog radicaler staat het hier: "I could pretty much guarantee that I could walk into 9 out of 10 Christian households and not find a single Disciple who is making Disciples". Ik ben bang dat het erg waar is wat deze man zegt...
En toch, het is onze opdracht! Laten we daar dan naar jagen en streven. Jagen naar "holiness that hurts the eyes", in de woorden van The Vision. Niets anders dan God alleen en Hij in ons leven, Hem als maatstaf hanteren, alleen maar die dingen (willen) doen die Hij wil dat we doen. En discipelen maken! Dit doorgeven en overdragen aan onze kinderen, om mee te beginnen (voor zover dat voor jou opgaat natuurlijk ;-)). Onze buren, collega's, vrienden, "everyone you meet"...
PS:
Zo'n mini-DTS is voor iedereen mogelijk. Je kunt die volgen in een periode van drie weken in de zomervakantie. Dat wordt dus een kwestie van één keer een zomervakantie opgeven... Zie de website van YWAM NL voor meer info.
The Message, een mooie paraphrase!
In een eerdere post verwees ik in een naar een artikel op het weblog van Elmar Beckmann, die een interview van Christianity Today met Bono aanhaalde. In dat interview met Bono leerde ik van het bestaan van "The Message", een hedendaagse bijbelvertaling van Eugene Peterson (in het Engels, uiteraard). Ik had er toen nog nooit van gehoord, maar kwam nadien The Message steeds vaker tegen. Deze zomer las ik boeken van Pete Greig ("The Vision and The Vow" en "Red Moon Rising" (zal binnenkort eens werken aan een "Currently Reading"- en "Recently Read"-lijstje, ergens rechts in de sidebar) en daar kwam ik ook steeds weer tekstverwijzingen tegen uit The Message. Reden voor mij om eens te gaan snuffelen...
"The Message" bleek/blijkt een hedendaagse bijbelvertaling te zijn, gemaakt door ene Eugene Peterson. Misschien niet eens zozeer een bijbelvertaling alswel een parafrase. Een vertaling is een vrij letterlijke overzetting van de oorspronkelijke tekst, een parafrase vertaalt ook maar doet dit in de context van wat de oorspronkelijke tekst wil zeggen. Het heerlijke van The Message, althans: voor mij!, is dat de aloude teksten zo heerlijk alledaags vertaald en verteld worden, dat het echt weer aanspreekt. Begrijp me goed, er is niets mis met NBG 1951, de Statenvertaling etc. (voor studie waarschijnlijk veel meer geschikt), maar in Het Boek en The Message is het veel gemakkelijker (alweer: voor mij!) om de grote lijn van het verhaal te pakken, hele stukken achter elkaar door te lezen en me echt (weer) te verbazen over De Bijbel. Op de site van NavPress, de uitgever van The Message, staat (uiteraard) een aantal "Here's what people are saying about The Message" en daar staat een hele leuke quote van een dominee: "“The Message® is great for those who have never heard God’s Word, as well as for those who have heard it so many times that they cannot grasp the meaning anymore.”. Ik moet toegeven dat ik (soms) tot de laatste categorie behoor...
Ben inmiddels behoorlijk aan het lezen, in het NT. Heb al heel wat mooie passages gehad, waarvan ik steeds dacht er hier een stukje aan te wijden, maar dat is er nog niet van gekomen. Ik liet me ook steeds een beetje hiervan weerhouden doordat ik de (eventuele) lezer nog niet had verteld hoe en waarom ik aan The Message was gekomen. Nu wel ;-) dus nu voel ik me vrij om te gaan vertellen...
Later meer!
Wednesday, October 05, 2005
Opnieuw vooruitgang!
Ergens in april 2005 was zoon Tijmen (toen net 6 jaar) voor een controle bij de schoolarts, die een oogprobleem constateerde en ons doorstuurde naar een orthoptiste om één en ander eens goed te laten bekijken. Begin mei was het zover, Tijmen mocht voor een onderzoekje naar het ziekenhuis. Er rolde een alleszins alarmerende diagnose uit: aan z'n rechteroog zag hij maar 80% en met z'n linkeroog slechts 10-15%!! Enigszins paniek natuurlijk in huize Verhagen, dat valt te begrijpen (het linkeroog zag natuurlijk bijna niets...).
Het mannetje kreeg per direct een bril (waarmee hij nog wel eens flink raar wil doen, zie foto ;-)) en moest gaan beginnen met "plakken": elke dag vier uur lang het goede oog afplakken om zodoende het "slechte" oog te trainen. We moesten maar gaan zien wat er nog te bereiken was, hij was tenslotte al zes jaar (een lui oog corrigeer je het best op zo jong mogelijke leeftijd)...
Gelukkig ging het vrijwel direct vanaf het starten van deze behandeling erg goed. Bij de eerste controle, na een week of zes, was z'n slechte oog alweer een heel eind bijgetrokken en zag weer ongeveer 50%. Vandaag is Tijmen met z'n mams opnieuw naar "de oogdokter" geweest en vandaag rolde eruit dat-ie inmiddels op de 80% zit! Prachtig nieuws natuurlijk. Volgens de oogarts gaan we voor de 100%, dus we zien uit...
