Rene's Notepad

De releasedatum van de eerste Narnia-film komt dichterbij. Tijd voor een update:

• Om te beginnen, van het A-Team Blog, een 9-minute supertrailer van de film
  
• Van de Tall Skinny Kiwi, een brief van C.S. Lewis waarin hij betoogt het echt absolute lastering te vinden als zijn boeken ooit met "live actors" verfilmd zouden worden; animatie, dat mag nog, maar echte acteurs...; lees hier...
  
• Dan, van het Film Geeks blog, een stukje waar echt je haren van overeind gaan...! Ik citeer: During the 1990s... Paramount owned the film rights to The Chronicles of Narnia and began to develop a script for The Lion, the Witch and the Wardrobe. Moving the book’s setting from wartime Britain to modern Los Angeles (and replacing air raids with earthquakes) was the least of its flaws: The Pevensie children apparently entered Narnia not through a wardrobe but through a swimming pool, and the White Witch tempted Edmund not with Turkish delight but with cheeseburgers and hot dogs. Worst of all, Hollywood proposed that perhaps Aslan shouldn’t be killed.
  

Over dat laatste: Als Aslan / Jezus niet is gedood, dan is Hij ook niet opgestaan. En als Hij niet opgestaan is... Waar ken ik dat toch van? Laat ik het maar weer eens citeren uit de door mij zeer geliefde Message: Now, let me ask you something profound yet troubling....
Zo is het! Smoke and mirrors, daar zou ons leven op gebaseerd zijn als Jezus niet echt uit de dood opgestaan zou zijn...! Zoals The Film Geeks het zeggen: laten we blij zijn dat de "aanpassing" die Hollywood wilde doen, gesneuveld is!

Zo, was-ie weer even. Later meer!

... door 't lijden dat men vreest (en dat maar zelden op komt dagen). Leuke spreuk en vaak nog waar ook (ik houd wel van one-liners, zoals ik mogelijk wel eens eerder heb laten vallen; Google weet er wel raad mee: 623.000 hits and counting...).

Toch is 't niet iets om te bagatelliseren. Angst en bangheid kan, hoewel zeer irrationeel van aard, een zeer wezenlijk deel van de ervaringen van een mens zijn. Ik ben geen psycholoog en weet hier ook niet veel van (ben wel aan het leren...), maar weet wel dat het je behoorlijk dwars kan zitten. Zelf ben ik erg bang van ziekte (en met name dodelijke ziekten), sinds een jaar of wat, en er zijn van die perioden dat dat soort angsten (enorm) de kop opsteekt. Relativeren en verklaren helpt dan soms niet meer en dat kan geweldige dips in je persoonlijk leven opleveren. Omdat ik zomaar vermoed dat ik niet de enige ben die zoiets heeft, wil ik er hier iets over loslaten...

Misschien heeft mijn bangheid te maken met leeftijd, zo tegen het einde van de dertig kijk je toch iets anders tegen het leven (en het resterende deel ervan) aan. Je ziet inmiddels ook dat je wat te verliezen hebt (vrouw, kinderen etc.) en ook dat is van invloed. Er zullen ook best andere interne factoren zijn die van invloed zijn op het angstig zijn: weggestopte gevoelens en gebeurtenissen zijn natuurlijk ook een bekende oorzaak voor angsten op een heel ander gebied.

Toen ik met dit onderwerp in het achterhoofd wat aan het Google-n was, kwam ik deze bijbelstudie tegen van de Evangelical Lutheran Church in America, waar wel een paar mooie dingen in staan. In de studie wordt het verhaal van de worsteling van Jacob bij de beek Jabbok als leidraad genomen. De link van dat verhaal met angst is het volgende: The fear of a life-threatening struggle with an unknown and powerful foe is a primal fear, and it is always made worse by darkness. (Is waar he? De nacht maakt dat je altijd nog weer anders tegen bepaalde dingen en zeker angstige dingen aankijkt...).

Jacob had dat natuurlijk ook en heeft de hele nacht gevochten met een onbekende tegenstander, dus dat was bepaald geen "makkie". Jacob laat z'n tegenstander niet eerder gaan dan dat hij dooe die tegenstander gezegd is, en dat is ook het punt waar de schrijfster van deze studie naartoe werkt: Jacob was zich bewust van de voortdurende noodzaak van de zegen van God en dat is iets wat ik zelf nog wel eens wil vergeten.

Anyway, een mooi verhaal om te lezen en van te leren.

Zoals ik al eens eerder heb gezegd, spreekt “The Message” mij erg aan vanwege het onconventionele taalgebruik erin. In de inleiding tot het Nieuwe Testament vertelt de schrijver een verhaaltje dat het NT oorspronkelijk is geschreven in de “straattaal” van die tijd. Zo leest The Message ook en het is voor mij echt een openbaring dat de woorden van Jezus echt zo hedendaags uitgesproken en bedoeld zijn zoals ze in The Message klinken. Ben nog steeds erg onder de indruk.

Ik heb ook al eens eerder een quote aangehaald dat The Message een goede vertaling is voor de mensen die de bijbel al zo vaak hebben gelezen dat ze betekenis van de woorden niet eens meer goed kunnen vatten (er overheen lezen, dingen “for granted” nemen). In dat kader geef ik het met het schaamrood op de kaken toe datzelfde fenomeen te ervaren als het over Jezus gaat. Natuurlijk kan ik technisch en klinisch vertellen wie en wat Jezus is, maar heel anders wordt het als we heel concreet en persoonlijk maken: wie is Jezus en waarom wil ik Hem volgen? Hoezo is Hij meer dan een groot denker en profeet? Ik weet het wel, maar het is soms alleen maar uit te leggen in christelijk taalgebruik. En dat lijkt me bepaald niet de bedoeling...

Daarom deze week begonnen in “Following Jesus”, geschreven door Dave Roberts (schreef “Red Moon Rising” samen met Pete Greig). De ondertitel van dit boek is “a non-religious guidebook for the spiritually hungry”. Het is voor mij echt om (weer) eens goed onder woorden te (leren) brengen waarom ik Jezus wil volgen. Dit boek gaat me daarbij helpen...

Uit de inleiding:
Do you feel that you’ve ever connected emotionally, intellectually, spiritually with the heart, the essence, the magnificence of what Jesus was and is and forever will be? I believe that we all need to if we are going to follow Him.

en

I don’t want to settle, faced with this, into my own, private castle, living a life of quiet desperation, feeling inarticulate amid the babble of voices that seek to bring direction to people desperate for answers. I want to know how Jesus lived. How did God-made-flesh, Immanuel, live when He was here in bodily form? What can I discover that will help me lead a life now that is both human and holy?

Dat wil ik dus ook weten! En daarom dit boek... Ik hoop er nog wel meer uit te delen, maar dat komt later. Grappig omdat ook juist deze week een serie "Jesus, the first emergent pastor" uitkwam op het blog van John Frye (heb ik daar al eens niet eerder naar verwezen?). Een mooie serie van acht artikelen over Jezus, ook absoluut de moeite van het lezen waard. Ik heb alle acht artikelen samengevat in één PDF-je, wie ‘m hebben wil geeft maar een gil... Ook even een mooie qoute daaruit:

Jesus behaved as if those who rejected others and marginalized them committed a more grievous sin than those guilty of sexual sins and greed. Jesus behaved as if "sins of the spirit" or "sins against relational harmony" were more repugnant than "sins of the flesh." This Jesus is still walking around our cities today. Sin is worse than just moral failure; it is anti-relational. Factions and prejudice among people are social pornography and religion, even some forms of Christian fundamentalism, are mass distributors.

Jesus behaved as if the Almighty God, Lord of Hosts, would hang out with and eat, laugh, live with those suffering societal rejection, regardless of their sins, long before God would spend "free time" with clean, "Sunday-go-to-meetin' " types.

Zo, da’s nog ’s taal! Het ging Jezus dus duidelijk om mensen. Niet op een juiste manier met “anderen” (vul zelf maar in wie dat voor jou zijn) omgaan, vind Jezus erger dan seksuele zonden. Bij ons ligt dat toch vaak anders...

Met andere woorden, er is weer genoeg te lezen en te leren. Ik zal er hier over delen...

Groet!

Soms vraag ik me af hoe het toch komt dat ik soms zo laat achter het bestaan van bepaalde dingen kom... The Message, bijvoorbeeld. Begin van het jaar las ik een interview met Bono (zie post), waarin wordt gezegd dat "his favorite Bible is Eugene Peterson's paraphrase, The Message". Op dat moment had ik echt nog nooit van The Message gehoord (inmiddels wel, zie een aantal andere posts...).

Vandaag lees ik bij Andrew Jones van het bestaan van de NET Bible. Ook weer echt nooit van gehoord, maar wederom een erg mooi project!

De NET Bible is niet alleen een gratis bijbel, maar ook een website met een enorme bak vol met bijbelstudies en aanverwant materiaal (wel even (gratis) registreren om bij deze materialen te komen). De bijbel is opnieuw vertaald uit de oorspronkelijke teksten en talen (was de enige manier om onder copyright-problemen van bijvoorbeeld de King James Version en de New International Version uit te komen).

NET Bible werkt op basis van "Ministry First". Een quote van een pagina waarin men uitlegt hoe dat zit:

When we say "Ministry First", there are a number of things we mean including:

It's our purpose. Ministry is our whole purpose. Supporting the vision of bible.org to see all people become mature followers of Jesus Christ.
It's our philosophy, our approach to the world and ministry which all bible.org leaders, team members, partners and participants are challenged to adhere to. It is the lense through which we evaluate everything we do.
It's our goal, to say "YES" to any idea, opportunity or request to do ministry using the NET BIBLE and/or bible.org resources.
It's our practice of introducing innovative methods, practices and approaches that put ministry ahead of profits
It's our passion, and be careful... it's infectious. And we pray you will desire to join with us and other like-minded individuals and organizations to seek "Ministry First"!

Lees zelf de visie & missie-pagina. Een erg indrukwekkend project! Zal ik zeker vaker bezoeken, gebruiken en aanbevelen!

Het is zover, we gaan verhuizen! Na lang zoeken, eindelijk een leuk plekje gevonden (of beter gezegd: gekregen, want zo zie ik het...). En dat betekent dat ons huidige huis nu verkocht gaat worden. Altijd enigszins mixed emotions natuurlijk, er is hier veel gebeurd (twee kinderen geboren, vier kinderen opgegroeid, leuke tijd gehad) maar het is nu ook time to move on. Dus, huis voor gezin met opgroeiende kinderen nodig? Mail...!

Onlangs, op het Muziekfestijn, had ik een gesprekje met Tineke van Dijk. Zij schrijft zelf artikelen voor Soul Sista, de meidenclub (als ik even oneerbiedig mag zeggen) van Soul Survivor. Stukken van haar hand vind je onder meer hier en hier.

We kwamen op die artikelen van haar op de Soul Sista-website, naar aanleiding van een informeel gesprekje over favoriete websites en weblogs, vooral uit het oogpunt van inspiratie en "goede zaken". Tineke noemde als een van haar favorieten de site van Last Days Ministries, de organisatie die ooit is opgezet door Keith en Melody Green. Tjemig, dacht ik toen, Keith Green..., dat is lang geleden...

Natuurlijk ben ik die site gaan opzoeken en heb ik naast het lezen van wat studies ook geprobeerd weer wat muziek van Keith Green te achterhalen. Want eerlijk gezegd is dat een van de mannen met wiens muziek ik groot gegroeid ben. Nu is "muziek" in het geval van Keith Green eigenlijk een woord wat de lading niet dekt, want hoewel uiterst muzikaal en hier en daar zelfs virtuoos, is de muziek bij hem slechts een vervoermiddel voor de boodschap die hij wil vertellen. Een boodschap van radicaal zijn, leven met Jezus en vooral daar in het dagelijks leven heel veel van tot uitvoering brengen.



Keith leefde in de niet al te genuanceerde 70-er jaren, dus verwacht van hem geen doordachte redeneringen, waarin hij rekening houdt met de gevoelens van links en rechts en vervolgens toch iets weet te brengen wat zowel links als rechts aanspreekt. Een voorbeeld? OK dan, uit zijn "What's Wrong with the Gospel"-artikel, het volgende:

One of the most well-known phrases of modern evangelism is "God loves you and has a wonderful plan for your life!" But the sober, biblical truth that needs to be presented to the sinner's mind is "You have made yourself an enemy of God, and in your present state of rebellion there is absolutely no hope for you." In fact, God's "plan" for the sinner at this point in his life is to separate him from His presence forever, in hell. However unpopular or unlovely that may sound, it is the only truth and reality about anyone who is an enemy of God through sin.

(Lees dat artikel vooral! Houd je goed vast, Keith is niet echt van het beleefde soort...)

Een van mijn favorieten van Keith Green is altijd geweest "The Sheep & The Goats", zijn bewerking van het verhaal over de mensen die zeggen dat ze altijd het beste met Jezus voor hadden maar die uiteindelijk door Hem niet gekend worden, en diegenen die zich niet bewust zijn dat ze Hem van dienst zijn geweest. Prachtig! Ik moet nog op zoek naar dat nummer, tot op heden nog niet meer gevonden dan een 1-minute-excerpt (op de LastDays-website naar keuze te beluisteren in MP3- of RealAudio-formaat).

Eigenlijk houd ik enorm van dat ongepolijste, super-radicale wat Keith Green had. Wat hebben we nu helemaal te verliezen? We hebben toch kennis gemaakt met het enige wat er werkelijk toe doet in dit leven? Of ben ik nu echt bang wat anderen van mij en mijn opstelling vinden? Het gaat er toch uiteindelijk om wat God van mij vindt? Diep in mij ben ik er meer op uit om straks "the great 'well done!' of faithful sons and daughters" (The Vision) te horen, dan de waardering van mensen die mij prijzen om mijn uitgebalanceerde benadering van het evangelie (Lauw-dicea, comes to mind...).

Was-ie weer even...

... is de naam van de debuut-CD van 4Y'RLove. In dit orkest onder meer Frank de Boer en HJ van Dijkhuizen, mensen met wie ik de afgelopen jaren op los-vast-basis nu en dan samengewerkt heb. Frank was onder meer redelijk intensief betrokken bij de opname van de CD van Jerry's Last Summer.



Deze CD wordt vrijdag 18 november a.s. gepresenteerd in jeugdcentrum Interval. Meer info over de CD en de CD-presentatie op de nieuws-sectie van de website van deze band. And guess what... wie gaat het voorprogramma verzorgen bij deze CD-presentatie? Juist, de Hermanos Verhagen!

Broer Marco en ik zullen deze avond openen met een half uurtje "mooi akoestisch": één of twee gitaren, in elk geval twee stemmen en alleen maar mooie liedjes. Acda & De Munnik, Simon & Garfunkel, Julie Miller, Dan H en zelfs een oud JLS-liedje in mooie, nieuwe, breekbare uitvoering. Leuk dus...

Mogelijk tot dan!

Als ik nu iets zou moeten delen, wat zou het dan zijn? ’t Heeft erg veel te maken met wat Andrew Jones gisteren op zijn blog schreef: z’n nieuwe devies is “Blogging Less, Living More". Erg mooie post en ook de reacties erop zijn ijzersterk!

Ik herken wat hij zegt. Zonder dat je het echt wilt, zit je zoveel tijd achter het scherm. Vanwege werk of hobby, gewoon vanwege praktische zaken (je vindt dingen sneller op Google terug dan in je eigen huis ;-)) of om allerlei leuke en interessante dingen na te jagen.

Maar ook bloggingg en die soms overdreven aandacht daarvoor, gaan soms wat ver... Zaken schrijven, zaken volgen, kijken wat anderen ervan zeggen, je webstats in de gaten houden (“leest er wel iemand wat ik schrijf?”) etc etc. Stiekem toch op zoek naar herkenning en mogelijk waardering? Niks mis mee, waardering willen we allemaal. Kunst die niet gezien wordt, is geen kunst. Maar ’t kan ook te ver gaan...

Blogging heeft daarom waanzinnig mooie kanten, maar de ijdelheid ligt ook op de loer. Natuurlijk is ’t leuk om onderwerpen en de gedachten van mensen daarover te bestuderen, leuk en goed en zelfs leerzaam om je eigen gedachten onder woorden te brengen, maar is ’t ook oppassen geblazen dat ’t nog wel met de goede intenties gebeurt...

Tim Bednar’s “We Know More Than Our Pastors" is een mooi boekje hierover, en ook Tim ziet dit probleem van blogging onder ogen: hoofdstuk 6 van zijn boek handelt over de nadelen of problemen van blogging en van de treffende titels is “Vanity, vanity, all is vanity”.

Goed, en dus?! Wat ik hier persoonlijk uit leer is a) dat de wereld uit meer bestaat dan de twee dimensies van mijn beeldscherm; b) dat het goed blijft om je leven en gedachten onder woorden te brengen; en c) dat we van elkaar leren. Er is vast meer uit te leren, maar dit vind ik al heel wat...

Onze gemeente kent sedert een jaar het fenomeen "lied van de maand". Het eerste lied van de maand was Opwekking 590 ("O, mijn ziel, sta op en prijs je Maker"), werd gelanceerd in april van dit jaar en mocht door schrijver dezes worden "ingeleid" in een zondagmorgendienst.

Ik had (en heb) heel veel met dat lied en heb toen op een mistige ochtend ('k weet het nog heel goed, 't was tweede paasdag) mijn gedachten over dat lied aan m'n notebook toevertrouwd. Omdat het zelfs mezelf bemoedigt als ik m'n verhaal van toen teruglees, heb ik besloten het ook hier te posten. Misschien heb je d'r ook iets mee of misschien wel helemaal niet; anyway, here it is...

===

Opwekking 590 – O mijn ziel, sta op en prijs je Maker…


Couplet 4:
Schep in mij het lied dat U wilt zingen
Laat mij zien de dingen die U ziet
Geef mij geloof Uw werken te volbrengen
Maak mij steeds meer als Jezus


Dit is nogal wat. “Steeds meer als Jezus” betekent nl. niet alleen dat we steeds aardiger voor elkaar zijn en steeds minder lelijke woorden zeggen. Zijn als Jezus betekent op onze manier het leven leven dat Hij leefde. Met alle toewijding die daarbij hoort, maar ook met alle kracht, wonderen en genezing.

Nu hoeven we ons leven niet in te richten op basis van een tekst van een Opwekkingslied, de Opwekkingsbundel is tenslotte de Bijbel niet. Dit couplet echter geeft wel heel duidelijk een richting aan waarvan ik denk dat God die met mij en ons wil gaan. Nu kan ik natuurlijk alleen voor mezelf spreken hierover, omdat ik de ideeën en gevoelens van anderen hierover niet ken. Wel ben ik inmiddels behoorlijk op het punt aangeland dat ik radicaal wil zijn daarin. Op deze plaats wat gedachten daarover.

God heeft veel te geven, wil ons overvloedig schenken. Wij hebben bepaalde ervaringen, op basis waarvan we bang zijn om te vragen of om veel te vragen. Daarom vragen we niet al te veel, redeneren het “veel vragen” weg met bepaalde christelijke gedachten zodat we zogenaamd heel evenwichtig God om precies datgene vragen wat we zelf kunnen behappen. Daarmee zorgen we ervoor dat God zich op een zodanige manier zal gaan openbaren als we zelf kunnen verwerken. Met andere woorden, we worden zelf de maat der dingen.

Ik wil dat niet meer. Ik heb jaren geprobeerd heel oprecht heel evenwichtig met God om te gaan, prachtige redeneringen bedacht en gelezen die echter uiteindelijk niet bleken te werken en ook niet bleken te passen bij datgene wat en wie God is en wat Hij zou willen doen. God wil heel direct en persoonlijk contact met ons en met mij. God wil geweldige dingen doen en geven en vraagt mij of ik daar klaar voor ben.

Er vanuit gaand dat wij juist níet de maat der dingen zijn, denk ik: Als we God om weinig vragen, zal hij weinig geven. Als we God daarentegen om veel vragen, zal Hij veel geven. Het lijkt me daarom zeer van belang om vooral Gods leiding en wil te zoeken in wat Hij met ons en onze omgeving wil. We moeten willen doen wat Hij wil dat er gebeurt. God zal Zelf z’n plannen wel duidelijk maken, wij moeten er zijn om ze uit te voeren op het moment dat het nodig is.

In dit opzicht kan ik dus prima aansluiten bij regels 2 en 3 van bovengenoemd couplet. Ik wil graag zien de dingen die Hij ziet en geloof hebben om de werken uit te voeren die Hij ziet liggen. Ik wil ook graag dat mijn levensstijl daarbij aansluit. Dat God mij duidelijk zal maken welke dingen niet in mijn leven thuishoren, zodat er niets in de weg staat tussen Hem en mij en ik dus op die manier een schoon kanaal kan zijn. (Persoonlijk heb ik de ervaring dat God dergelijke zaken heel duidelijk kenbaar maakt en dat het mijn onwil is om naar Zijn stem te luisteren; niet eens altijd bewuste onwil, maar een geloof in mijn zogenaamd goede begrip van Zijn wil.)

Dan regel 1 nog, “schep in mij het lied dat U wilt zingen”. Dit kun je heel figuurlijk of poëtisch opvatten, waarmee het prima aansluit bij de overige regels van het couplet. Je kunt het ook letterlijk opvatten (en daar komen we op onze muzikale terrein): laten we ons actief open stellen voor uitingen van God en zijn geest op het muzikale gebied. In de indeling van Susanna Versteeg in de workshop over “Gaven van de Geest in lofprijzing en aanbidding” (op het Zangfestijn 2005, georganiseerd door St. Opwekking op "De Bron" in Dalfsen) kwam de categorie “geestelijke liederen” naar voren (naast psalmen en lofzangen), waarbij ze aangaf dat de “geestelijke liederen” de liederen zijn die God in het hart van een enkeling heeft gelegd en die vervolgens zijn en worden doorgegeven aan een grotere groep. Als God een lied wil zingen, mag Hij dat door mij doen. Alweer een hele duidelijke oproep aan het schone kanaal dat ik op zo’n moment moet zijn.

Dit zijn wat gedachten van mijn kant over enerzijds dit lied, maar anderzijds natuurlijk ook veel verder en dieper; over hoe we ons zien staan ten opzichte van God en wat Hij voor ons wil zijn en met ons wil doen. Naar eventuele reacties ben ik zeer benieuwd…

Gisteren gesproken met iemand van een evangelisatiecommissie van een bepaalde kerk. Hij uitte zijn zorgen over het gebrek aan visie binnen de betreffende kerk in het algemeen en in de evangelisatiecommissie in het bijzonder. We raakten aan de praat over vorm en visie.

Samen constateerden we inderdaad een gebrek aan visie. En hoe je van een goed bedoeld uitgangspunt verzandt in het organiseren van enkele activiteiten zodat de evangelisatiecommissie z’n werk voor dit jaar weer heeft gedaan. Maar is dat het nu echt? Gaan we maar een paar praiseavonden per jaar beleggen zodat de commissie voor dit jaar weer heeft bijgedragen aan de kerkelijke agenda? Alsjeblieft niet zeg... Doek dan alsjeblieft die commissie maar op!

Ik kom weer op hetzelfde punt terug: we moeten leren discipelen te zijn en discipelen te maken. Dat is ook wat Jezus ons opgedragen heeft. En als die discipelen er dan al op uit trekken, worden ze er met een heel andere opdracht op uit gestuurd dan hoe onze gemiddelde evangelisatiecommissie te werk gaat.

Dat vraagt om een radicale verandering in onze aanpak. Inderdaad: doek die evangelisatiecommissie maar op en ga je in kleine kring richten op het discipel-zijn en discipel-maken.

Gisteren begonnen in "The Lion, the Witch and The Wardrobe" van C.S. Lewis, als voorbereiding om in december met m'n oudste zoons naar de verfilming van dat boek te gaan. Hoewel ik al behoorlijk wat Lewis in de kast heb staan, ben ik aan het lezen van de Narnia-chronicles tot op heden niet toegekomen. Nu wel dus...

Ben wel benieuwd hoor. De Lord of the Rings-boeken heb ik allemaal verslonden, net als de Silmarillion (beide Tolkien) en The Space Trilogy (weer van Lewis). Ik word altijd erg geraakt door de fictie de wijze waarop daar de dingen van God in naar voren worden gebracht. Ik kan me herinneren dat dat voor de tekenfilmversie van "The Lion, The Witch and The Wardrobe" ook gold: het moment waarop je tranen in je ogen krijgt als blijkt Aslan inderdaad uit de dood is opgestaan...

In dit opzicht is het misschien wel belangrijker dat deze film nu voor een megapubliek in de bioscopen komt, dan dat de NBV de Publieksprijs heeft gewonnen. Laat het even tot je doordringen: het verhaal dat Jezus de dood heeft overwonnen klinkt rondom kerst in alle belangrijke bioscopen ter wereld! Geweldig toch... Het is zaak dat de christenheid zich dit realiseert en gaat bidden dat deze film een geweldige uitwerking zal hebben (hoewel de makers van deze film zich dat mogelijk niet of niet volledig realiseren; onze God weet heel goed wat Hij aan het doen is!).

Nou, de stemmen zijn geteld en inderdaad heeft de NBV de NS Publieksprijs 2005 gewonnen! In een eerdere post had ik het erover dat het heel aardig zou zijn als de Bijbel op deze manier onder de aandacht gebracht zou worden (hoewel mijn broer Erik zich afvraagt of de NBV dat wel waard is...; zie zijn commentaar in de betreffende post).

Anyway, voor nu is 't in elk geval een feit: de NBV heeft de NS Publieksprijs...

Misschien later nog wat meer hierover. 'k Hoop daar snel nog wat tijd voor te vinden...

Update, De Volkskrant van vrijdag 4 november 2005: Bijbel wint NS-prijs na lobby.