Rene's Notepad

Gisteren (eindelijk) The Matrix gezien (ja, inderdaad; op de familiezender (SBS6)). Geweldige film! Moet ‘m nog wel een paar keer zien om diverse onderliggende lijnen goed te pakken en details opnieuw te zien, maar vooralsnog: ik zat echt aan de buis gekluisterd!

Toegegeven, dit werd deels veroorzaakt door allerlei positieve verhalen van anderen die ik in de loop van de tijd heb gehoord, maar vooral ook door de frase in The Vision:

... They know, the meaning of The Matrix ...

Na één keer kijken moet ik zeggen dat ik “the meaning of The Matrix” nog lang niet door heb, hoewel er heel veel dialogen aan Het Koninkrijk deden denken. Ik moet ‘m dus nog maar ’n paar keer zien...

Wat mij naar aanleiding van deze film vooral is bij gebleven, is de geweldige grootheid van God! Wat ik tot nu toe snap van The Matrix, de ideeën, de tekstlijnen, vnid ik het echt een geweldige film met veel goddelijke referenties. Als wij mensen in staat zijn om zulke dingen voort te brengen (en niet alleen The Matrix uiteraard, maar ook andere films, en boeken zoals The Lord of the Rings, en muziek zoals de negende symfonie van Beethoven), EN de mensen verenigd in ‘de volken’ slechts een stofje aan de wegschaal zijn voor God, hoe groot moet onze God dan zijn...!

De schrijver van het lied “How great Thou art!” leest God’s grootheid vooral uit de schepping. Ik soms ook, maar minstens zo vaak uit gedachten en ideeën die voortkomen uit wat wij mensen bedenken. ‘The Matrix’ is er een goed voorbeeld van...

Later!
Rene

Op mijn boekenverlanglijstje staat sinds enige tijd "Pagan Christianity" van Frank Viola. Laatst op vakantie had iemand dat boek bij zich en werd het aan mij gepresenteerd met de volgende woorden: Rene, als je dit boek leest, durf ik te beweren dat je nooit meer een traditionele kerk of gemeente zult bezoeken (ik hoop dat ik het me goed herinner, 't is alweer twee maanden geleden). Nou, dat moet je net tegen mij zeggen ;-) dus ik wil dat boek absoluut lezen...

Grappig dat ik juist dat boek vandaag ook weer tegen kwam toen ik een catch-up deed van al m'n gemiste blogposts van de afgelopen week. Bij Marc een goed artikel gevonden over "tithing" (vertaald, laten we zeggen: het geven van tienden, een veelbesproken christelijke gewoonte of misschien zelfs plicht (?)). Marc post een artikel van Steve Hill, die een behoorlijke studie heeft gemaakt over dat onderwerp. Weinig verbazend, laat Steve Hill niet alleen weinig heel van de traditionele gedachten dat je je tienden aan je lokale kerk moet geven om die te onderhouden, maar quote hij ook Frank Viola hierbij en waarschuwt hij voor het lezen van Pagan Christianity: be prepared to have your institutional church world rocked!.

OK, na twee van dergelijke waarschuwingen ben ik in the mood: kom maar op met dat boek!

(voor degenen die het interesseert, even een stukje inleiding van de website:

Have you ever wondered why we Christians do what we do for church every Sunday morning? Have you ever asked yourself any of the following questions: Why do we "dress up" for church? Why does the pastor preach a sermon every Sunday? Why do we have pulpits and pews? Why do we have church buildings, steeples, choirs, and seminaries? Where did these things come from?

This volume makes an outrageous proposal: That most of what we Christians do in our churches has no root in the New Testament! It rather has its origin in pagan culture long after the death of the apostles!

Food for thought, vind je niet?)

Ja, 't is een beetje rustig hier. Dat heeft wel een reden: een week of wat geleden heb ik mezelf min of meer de verplichting opgelegd om in dit blog wat concreter te worden over mijn kerk- en gemeentegedachten en (misschien) iets minder te schrijven over wat mij persoonlijk boeit. 'k Moet eerlijk zeggen dat dat wel een bepaalde drempel voor mezelf op heeft geworpen...

'k Weet namelijk nog niet zo bar veel uit te brengen over hoe de kerk er volgens Rene Verhagen uit zou zien. 'k Kan wel heel stoer roepen (of iemand anders naroepen) dat de christenen de dekstoelen van de Titanic aan het verzetten zijn en dat dat eigenlijk maar zonde van de tijd is, maar ik weet nog niet hoe dan wel. Geeft op zich niet, natuurlijk, maar als ik zeg dat ik over die onderwerpen maar eens wat meer moet gaan zeggen en ik weet vervolgens nog niet precies wat, dan verklaart dat wel de relatieve stilte hier op dit blog.

Maar, we gaan er iets aan doen. 'k Heb ontzettend veel zin in een meeting aan het eind van deze week, bij Matthijs. Als je zijn blog ook leest, weet je dat hij een tijdje geleden een oproep deed om in gesprek te komen met (jonge) mensen die in Nederland of Belgie betrokken zijn bij of serieus nadenken over gemeentestichting, organisch gemeente zijn, post-evangelisch zijn, missionaire gemeente, emerging church, etc.. Nou, dat leek me wel wat, dus ik heb me direct maar aangemeld. 'k Heb de deelnemerslijst eens bekeken en ik ben echt een broekie daar, dat heb ik allang door. Anderen zijn al lang en breed in de weer met missionaire gemeentes, huisgroepen etc. 'k Ga dus veel leren daar, da's wel duidelijk. Leuk!

Maar, om nog even terug te komen op wat ik aan het einde van m'n vorige post zei: 'k zou nog even terugkomen op 'hoe dingen bij elkaar komen'. Well, here goes: op de lijst van deelnemers aan het etentje bij Matthijs staat ook ene Eelke de Blouw. Leuk blog (hoewel hij zich wel afvraagt of hij nu wel zo'n blogger is ;-)). En kijk 's wie er in de kleine kring der beminde gelovigen van Eelke staat: Sjoerd Smits... ;-) (Leuk he...)

Vorig jaar ben ik één avondje met mijn broer naar Soul Survivor geweest. Daar kennis gemaakt met onder meer Jason Upton (onvergetelijk!), maar ook met een Nederlands bandje Skyrider. Gitarist bij Skyrider is Sjoerd Smits, die de eer heeft degene te zijn die als eerste in de wereld op een blogpost van mij heeft gereageerd.

Sjoerd's eigen blog woont dus ook op Blogger en heet, net als z'n bandje, "There He is: Sky-Rider". Altijd wel een idee gehad waar dat zo ongeveer over zou gaan (al was het alleen maar omdat hij "He" schrijft en geen "he"), maar het nooit helemaal kunnen plaatsen. Tot vandaag...

In het kader van het One Year Bible leesplan, kwam ik gisteren aan bij Psalm 68 en stond vandaag de tweede helft van die psalm op het rooster. And, behold: Psalm 68:33: There he is: Sky-Rider

Grappig hoor, hoe bepaalde dingen bij elkaar komen. Nou, wacht, ik zal 't nog mooier maken... (zie volgende post).

Check dit:

Modern medicine is redefining old age and may soon allow people to live regularly beyond the current upper limit of 120 years, experts said on Wednesday.

En dan, check dit:

Then GOD said, "I'm not going to breathe life into men and women endlessly. Eventually they're going to die; from now on they can expect a life span of 120 years.

De mens is arrogant. De mens wil God zijn. Dit stukje bewijst het maar weer eens. En er zijn natuurlijk talloze andere voorbeelden. Maar wat je hier weer ziet gebeuren, is: de mens wil verbeteren, avanceren, innoveren. Alleen maar beter maken, dus. Wat wij niet kunnen, en God wel kan, is creëren: "iets" maken uit "niets". Dus al gaan we nog zover in onze verbeteringsdrang, God worden zullen we nooit...

Ik zeg: we moeten onze plaats weten, als schepping (of dat nu letterlijk "schepping" is, of in algemene zin: Godsverzinsel, dat maakt me niet uit). God heeft ons bedacht, God heeft ons gewild, God wil contact met ons. God heeft ons ook een prachtige rol toebedeeld, we hebben het helemaal niet nodig om "als God" te willen zijn. God is God, wij zijn wij, en daar zit nu eenmaal een klasse tussen, we zijn van een heel andere orde (net als een dier weer van een andere orde is dan een mens). Die ordes kun je niet overbruggen en dat moet je dus ook niet willen...

To be continued...

Mijn laatste speeltje: Desktop Earth, een leuk stuk software van zomaar een programmeur ergens op het web. Toont een real-time image van Moeder Aarde, zoals gezien vanuit de satelliet vanuit de ruimte. "Real-time" in die zin dat de zonzijde en duistere zijde in real-time zichtbaar zijn. En sinds de laatste editie nog een mooie uitbreiding: 'semi real-time cloud info'. De wolken die worden getoond zijn bijna real-time, ze lopen maximaal drie uur achter!

Leuk!


CodeFromThe70s.org

Naar aanleiding van mijn vorige stukje over “rearranging the deck-chairs on the Titanic”, moet ik even iets rechtzetten. Ik heb dat stukje niet helemaal gelukkig geschreven, en heb me laten verleiden tot commentaar over hoe het niet moet. Dat is, hoewel ik wel degelijk vind dat je kritisch moet zijn, uiteindelijk toch niet wat ik bedoelde te zeggen.

Wat ik wel wilde zeggen is dat ik juist op zoek wil naar de kern van de zaak: Jezus volgen, anderen met datzelfde bezig zien zijn en vervolgens principes van Gods koninkrijk zien werken. Als dat “kerk” heet, prima. Als wat ik nu als “kerk” zie dat niet of te weinig doet, jammer, maar niet aan mij om daar commentaar op te hebben. Althans, niet hier en niet op deze manier. Excuses dus, voor mijn gekozen bewoordingen, ik heb ze gewoon niet goed gekozen. Laat ik liever zeggen hoe het wel moet dan hoe het niet moet...

Dit raakt overigens natuurlijk wel de kern van de zaak. Door te concentreren op hoe het wel moet, ontkom je er vaak of soms niet aan ook te noemen hoe het niet moet. Misschien is het te vergelijken met een stukje uit “Heart of worship” van Matt Redman:

I'm sorry Lord for the thing I've made it
When it's all about you,
All about you, Jesus.

Het is wel goed om vast te stellen dat we iets van de kerk gemaakt hebben wat het misschien wel helemaal niet moet zijn, terwijl het eigenlijk om Jezus gaat. Laat ik me in elk geval voornemen om met dat laatste bezig te zijn en niet zozeer met “the thing we’ve made it”. Net zoals de bankmedewerkers die geen cursus “vals geld” krijgen, maar wel een cursus “echt geld”: door het echte geld te leren kennen, blijkt het valse geld vanzelf. En nog een andere: overwin het kwade door goede.

Wat een gave uitdrukking, zeg! Las 'm deze weg bij Reinhold Scharnowsky. 'Rearranging deck-chairs on the Titanic': hoe meer kun je met de verkeerde dingen bezig zijn! Enorm druk met allerlei zaken, terwijl je boot aan het zinken is!

En inderdaad, vaak is de kerk bezig met de verkeerde dingen. (Wat klinkt dat lekker makkelijk vanaf de zijlijn, he?! Maar is het soms zo dat je alleen maar een mening mag hebben en die verkondigen, als je eerst jaren en jaren "in het werk" hebt gezeten? Nee toch...) Wat was de opdracht van Jezus, vlak voordat hij naar de hemel vertrok: "Go out and train everyone you meet, far and near, in this way of life, marking them by baptism in the threefold name: Father, Son, and Holy Spirit." Dat is geen (te) lange diensten organiseren, waar je soms (of vaak?) maar hoopt dat Jezus zelf niet per ongeluk aanwezig is en geen praiseavonden waar "de band" even lekker "los" kan etc. etc.

Hoe vaak is onze kerk niet een overgeorganiseerde kerk met overspannen oudsten dan wel ouderlingen, waar we aan het "go out and train everyone you meet" niet eens toekomen? En dan stellen we samen vast dan bepaalde dingen anders en/of beter moeten, daarbij nog steeds niet aan dezelfde opdracht toekomend. Rearranging deck-chairs on the Titanic. We, de kerk, zijn aan het zinken, maar we hebben het niet door en zetten de stoelen maar weer eens anders of netjes neer...

Help!

Goed, de tijd is aangebroken om op dit blog andere dingen te gaan bespreken dan (alleen, of: vooral) persoonlijke inhoudelijke ontdekkingen en bemoedigingen. Waar ik op 21 september jl. (link) de beslissing nam om vooral toch ook persoonlijk te zijn op dit blog, en dat ook uitgebreid gedaan heb en nog steeds doe, wil ik nu een nieuwe beslissing nemen en dit blog meer te laten zijn dan de on-line versie van wat je voorheen een dagboek noemde.

Op zich is er niet zoveel mis met het vermelden van allerlei persoonlijke geestelijke ontdekkingen, natuurlijk. In mijn geval denk ik ook nog eens dat ik hier heel veel heb gemeld van wat en wie God voor mij persoonlijk is, en dat alleen al is heel wat waard (in elk geval voor mij). Ik probeer hier veel te delen van mijn weg, weg bij de religie vandaan en naar de levende God toe. Die weg wens ik iedereen toe, echt waar, en ik zal niet nalaten daarvan te delen.

Maar ik heb ook heel nadrukkelijk de wens om op die weg niet alleen te zijn, maar juist samen met anderen op de weg. Noem het volgelingen, noem het discipelen, noem het gemeente, noem het kerk, noem het weet-ik-wat... in elk geval samen met diegenen “die een even kostbaar geloof als wijzelf ontvangen hebben” (en die dat ook als net zo “kostbaar” ervaren!). Ik moet daarom eerlijk zijn: in onze huidige kerken en gemeentes kan ik dat vaak steeds minder vinden, en soms helemaal niet. Ik ben dus enorm aan het denken, lezen, praten, overleggen, bidden, zoeken etc. hierover. Mijn belangrijkste overwegingen hierin zijn: enerzijds wil ik geen tijd “verdoen” door deze door te brengen in een kerk of gemeente waarin je wel over God hoort maar maar zo weinig tijd met Hem doorbrengt; anderzijds wil ik heel goed nadenken over wat die kerk dan wel zou moeten zijn en hoe je een vorm vindt waarin de door mij gemiste items wel (of: meer) aan bod komen.

Het lijkt mij goed om daar de komende tijd eens wat meer aandacht aan te besteden. Wie de blogroll (aan de rechterzijde van dit blog) al eens heeft bekeken, en daar de namen van Marc vd Woude, Andrew Jones en Matthijs Vlaardingerbroek heeft gezien, en ook wel eens de moeite heeft genomen om hun blogs te bekijken (waarbij mijn nederige blogje overigens in het niets verdwijnt), zal dit allemaal niet verbazen. Voor de goede orde: ik heb hier nog niet zoveel concreets over te melden, dan alleen datgene wat ik lees in een voor mij aansprekende context. Maar het zal dus allemaal wat “breder” worden dan alleen maar mijn persoonlijke geloof betreffend.

Tenslotte: ik sluit niet uit ;-) dat ik op deze plaats nog wel wat gevonden pareltjes samen zal delen. Ik vind het eigenlijk ook wel erg leuk om dingen die ik leer of die mij opvallen, op deze manier te delen. In bijbels opzicht is delen vermenigvuldigen, tenslotte...

God bless!

PS:
De tekst hierboven, uit 2 Petrus 1:1, over dat "kostbare geloof", staat in The Message als volgt: "I write this to you whose experience with God is as life-changing as ours". Life-changing, dat is waar we het over hebben...!

Hermanos heeft een eigen blog! Staat nog amper iets op, behalve dan de aankondiging van ons concert op het Easy Cafe van zondag 19 maart a.s.

Dus langs deze weg wordt iedereen meer dan van harte uitgenodigd om even op het Hermanos-blog te gaan kijken, en natuurlijk ook om op zondag 19 maart te komen kijken en luisteren. 't Wordt hartstikke leuk!

('k Heb nog geen geen passend plaatje gevonden bij "passions"; check Google Image maar eens met dat keyword, ik vond veel plaatjes die niet op mijn blog passen ;-))

In het 24-7 Prayer News dat ik vanmorgen ontving, zit een artikel van een kerel, Kevin Alexander, die enerzijds strijdt met "secular vs. sacred", maar die anderzijds ook heeft ontdekt dat dat onderscheid vaak helemaal niet nodig is. Lees zijn artikel hier.

Mooie quote uit zijn verhaal is "Aren’t our passions supposed to give us some clue about our purpose?". Goeie opmerking. Vorig jaar las ik het boek "The Journey to Desire" van John Eldredge en daarin spreekt hij over precies hetzelfde; de ondertitel van het boek van John Eldredge is ook niet voor niets "Searching for the Life We Only Dreamed of" en van het bijbehorende werkboek "An Expedition to Discover the Deepest Longings of Your Heart". Die diepste longings van ons hart, die iets zeggen over wie we werkelijk zijn en waar we naar verlangen, die ons uniek maken, die "ons" echt "ons" maken, die hebben we van God gekregen.

Wat een geweldige ontdekking is dat toch! In een recente post (link) had ik het hier ook al over: God is niet op zoek naar onze vroomheid en vraagt ons ook niet om ons van onze beste kant te laten zien, maar wil mij zoals ik ben. Met alles wat ik ben! En het gaat nog verder: die meest eigen dingen, die mij het best beschrijven, die "mij" echt "mij" maken (of, zoals Jason Upton het zegt: "God loves the little things that you do, that nobody else does"), die wil God juist zien en misschien zelfs gebruiken. Ook al zijn die voor mijn gevoel nog zo "ongeestelijk" en aards en hebben ze weinig met Hem te maken, Hij denkt daar anders over. God heeft mij gemaakt, met mijn eigen dingen: karakter, talent, gevoel(ens), mogelijkheden en onmogelijkheden. Aangezien Hij wel weet wat Hij doet, zit het goed. Wie ben ik om dat beter te weten?

Die Kevin (uit het 24-7 News) heeft ook zoiets ontdekt (lees zijn verhaal even!) en sluit af met:

It doesn't matter what I do. It doesn't matter if I label it as sacred or secular. Whatever I do, if I do it all to please my God and not others, and do the best job I can possibly do, then I know that it's holy, and I know the Holy Spirit will guide me along the way.

That sounds like freedom. I am free to express myself with making films. Free to study so I can become the minister and missionary that God wants me to be.

"Making films" is dus zijn ding. Klinkt niet direct geestelijk, maar je kunt wel "holy" maken ("if I do it all to please my God, and do the best job I can possibly do").

Mooi!