Rene's Notepad

(Nog goede voornemens nodig voor 2006? Read on...)

Laatst had ik een lang gesprek met een vriend, waar het begrip “onderscheiding” ter sprake kwam. Onderscheiding in de zin van kunnen ontwaren wat van God is en wat niet. Een ontzettend moeilijk begrip en ook moeilijk definieerbaar. Maar wel nodig! We hebben het nodig om dichtbij God te zijn, om Hem te horen en aanwezig te zien in ons leven van alledag. En ik denk dat wanneer we leren om bij God te zijn dat we ook langzaam maar zeker gaan leren onderscheiden.

Die vriend vertelde dat het bij onderscheiding in zijn ogen draait om intimiteit, intimiteit met God. Door dagelijks met Hem te leven, ons leven aan Hem voor te leggen en te luisteren naar wat Hij ons te zeggen heeft, leren we een levensstijl te ontwikkelen waarin we Hem gaan aanvoelen. Zoals bankmedewerkers leren het echte geld van het valse te onderscheiden door dagelijks met het echte geld in de weer te zijn, kunnen wij leren onderscheiden door dagelijks met Het Echte in de weer te zijn.

Bij zo’n levensstijl hoort – in elk geval – een aantal dingen: gebed, de bijbel en de “gemeenschap der heiligen” (en waarschijnlijk zelfs een combinatie van die drie). Waar het de bijbel aangaat, die zullen we dus moeten lezen! Nu doen we dat ongetwijfeld, maar ook ongetwijfeld niet genoeg (ik in elk geval niet). Daarom werd ik deze week erg enthousiast, toen ik op een weblog over het One Year Bible Blog las. Is natuurlijk helemaal niet nieuw, we kennen waarschijnlijk allemaal wel de diverse bijbelleesroosters (ook de jaarlijkse!), maar ik werd er weer even heel erg bij bepaald hoe nodig dit is!

Daarom heb ik besloten mee te doen! Ik ga de Bijbel lezen in 2006 en ga dat doen aan de hand van het schema dat op dat blog wordt aangeboden. De afgelopen week heb ik vast wat geoefend ;-) en het kost me ongeveer een kwartiertje per dag. Moet te doen zijn, toch?

Langs deze weg nodig ik iedereen die dit leest om mee te doen! We hebben het allemaal nodig om dichtbij God te zijn; dat is het enige doel wat we in ons leven hebben, de rest is bijzaak (will follow in the slipstream).

Ik realiseer me heel goed dat ieders geestelijke ontwikkeling en weg met God een heel persoonlijke is en snap daarom dat wat ik hier suggereer misschien helemaal niets voor jou is. Misschien heb je andere roosters, of spreekt dit je helemaal niet aan. Maar misschien ook wel en heb je (net als bij mij onbewust het geval was) zitten wachten tot iemand je een zetje gaf. Wel, bij dezen dan: hier is je zetje!

Even praktisch over dit rooster: dagelijks lees je een stuk uit het Oude Testament, uit het Nieuwe Testament, uit de Psalmen en uit de Spreuken. Op die manier ploeg je in een jaar door de hele bijbel heen. ’t Is natuurlijk geen studie, hoewel je dat er wel van kunt maken (zeker als je de dagelijkse stukjes op het One Year Bible Blog erbij leest), maar wel een heel goede mogelijkheid om jezelf dagelijks in de gelegenheid te stellen God’s stem te horen.

Ik zou zeggen: kies een bijbelvertaling die je goed ligt. Kun je goed overweg met de NBG1951, lees die lekker. Wil je wat gemakkelijker lezen (ikzelf heb dat bijvoorbeeld nodig), neem dan Het Boek of (in het engels) The Message, dan kom je er wat gemakkelijker doorheen. Maar mis die kans niet...

Nogmaals: ik realiseer me dat ik een heel persoonlijk gekleurd voorstel doe, voel je dus vooral vrij om dit naast je neer te leggen. Aan de andere kant: als het wel iets voor je is, zou ik het wel erg leuk vinden om te horen als je zou besluiten om wel mee te doen (dat zal ons helpen om op dat gebied de “gemeenschap der heiligen” uit te werken...).

Groet en tot ziens!

Bovengenoemde vraag stelt Matthijs Vlaardingerbroek zich op zijn blog. Een heel terechte vraag, vind ik, en ik hoop dat er flink op zijn vraag wordt gereageerd. Mijn reactie op die vraag vind je hieronder:

Enorm belangrijke vraag! Vooral omdat-ie in gesprekken met niet-gelovigen niet als referentiekader te gebruiken is. Daarom is het van belang te onderbouwen waarom je zegt dat de bijbel het woord van God is.

Het verbaast me eerlijk gezegd dat je deze vraag stelt... Waarschijnlijk stel je de vraag niet eens echt, maar wil je weten hoe daarover gedacht wordt ;-) Mijn eerste reactie is namelijk te verwijzen naar het begin van je eigen blog: het is een stap van geloof. Volgens mij is het een stap van geloof om te geloven dat de bijbel het woord van God is (of “zwanger van het woord van God” zoals je in een andere post Karl Barth citeert). Het is niet te bewijzen dat de bijbel God’s woord is, maar wel te geloven. En vervolgens wel werkelijkheid te zien worden, precies op dezelfde manier als Bono het beschrijft: leiding te ervaren, dingen opeens in een perspectief te gaan zien etc.

Het is daarmee net als met het kind van God-schap: waarom zeg je dat je dat bent en wie bewijst dat? De Heilige Geest, die bewijst dat! Romeinen 8:16 uit Het Boek: “In ons diepste wezen overtuigt Gods Geest ons ervan dat wij kinderen van God zijn”.

Volgens mij zit het zo: je kunt “God en geloven” vanaf de buitenkant bekijken, maar dan werkt het niet. Pas als je erin stapt (God serieus neemt en dus de bijbel als zijn woord ook serieus neemt) en het geloven vanuit de binnenkant gaat bekijken, gaat het werken. Dat is ook waarom je een niet-gelovige niet kunt bekeren of forceren: hij of zij moet er zelf instappen om de waarheid te gaan ervaren.

Ik voer sinds een jaar gesprekken (soms heel intensief, soms wat minder, maar altijd diepgaand) met een overtuigd atheïst en ik ervaar precies dit wat jij hier bespreekt als het grooste struikelblok: ik kan gewoon niet aantonen dat de bijbel het woord van God is, dat er Zoiets (of Zo Iemand) is als de Heilige Geest en dat er dus ook zoiets is als absolute waarheid. We zullen door ons leven moeten getuigen (door gewoon te “zijn” en niet zozeer te “doen”) en vervolgens is het aan God’s Geest om te werken. Vervolgens zal er dan zoiets optreden als wat gebeurde tussen Bono en zijn vader...

Maar let eens op wat er gebeurt als je wel besluit te geloven dat de bijbel het woord van God is... Dan is de bijbel dus zijn biografie, zijn verzameling met adviezen en tips om goed te leven, zijn wetten en principes (als je dit doet, kun je er zeker van zijn dat dat gebeurt) en wordt de bijbel dus werkelijk tot een boek waar je gewoon niet zonder kunt. Het zijn God’s woorden en hoe zouden we daar zonder kunnen!

Ik heb mijn antwoord op zijn vraag hierboven on-ge-edit weergegeven, maar er komen wat referenties in voor naar eerdere posts op zijn blog. Daarom hier ook even de links naar die posts:

Waarom noemen we bijbel het woord van God?
Stappen van geloof
Een zwangere bijbel

Groet!

Sinds ruim een jaar is er sprake van Web 2.0. Ik wist dat ook niet, maar las het bij (wie anders dan) Andrew Jones (hier, om precies te zijn; hij maakt daar een analogie van Web 2.0 naar Church 2.0, maar dat moet je zelf maar even lezen (als het je interesseert)).

Wel leuk om over te denken... Bedenk eens hoe je leven de afgelopen 5-10 jaar is veranderd, door opkomst van het web cq. het internet. Dat was dus Web versie 1.0. We weten allemaal dat we er nog lang niet zijn (waar overigens?) en dat dingen dus nog veel beter kunnen. Web 2.0!

Zelf dacht ik vijf jaar geleden dat over vijf jaar (nu dus) het halve leven zich in een browser zou afspelen. Met andere woorden: heel veel software zou web-based zijn. Nu is dat ook wel zo, maar nog lang niet genoeg. In die zin gaat de ontwikkeling dus iets minder snel dan (door ons) gedacht, maar al met al toch wel heel snel: bedenk je bijvoorbeeld dat echt bijna iedereen in staat is om per e-mail te communiceren en dat zelfs je oma haar bankzaken on-line regelt. Ongelooflijk! Dat had je echt niet kunnen denken.

Dacht ik een aantal jaren terug vooral veranderingen te gaan zien optreden op het gebied van interface (web-based of web-enabled werken), nu denk ik dat een behoorlijke slag gemaakt zal gaan worden op het gebied van opslag en beschikbaarheid van gegevens. (Voor de goede orde: hier hoef je geen profeet voor te zijn, iedereen die z'n doppen open heeft ziet wat er gaande is...!) We willen gewoon binnenkort echt overal vandaan overal bij kunnen. Prima, geen probleem, maar dan zullen we wel moeten zorgen dat zaken on-line beschikbaar zijn. Vandaar dat Gmail nu dus mailboxen van 2Gb aanbiedt, dat Flickr fotoalbums on-line zet met zeer eenvoudige publicatiemogelijkheden en dat del.icio.us tools voor "social bookmarking" beschikbaar maakt.

Exciting, als je het mij vraagt, er staat ons nog heel wat te wachten...!

PS:
Ik ben vandaag ingestapt en heb mijn (overigens totaal niet-spannende) Internet-favorieten on-line gezet. Bij del.icio.us natuurlijk... Ik heb de praktische voordelen al ondervonden: ik hoef niet meer op mijn eigen computer te werken om snel die link naar de actuele sneeuwstanden in Adelboden te vinden ;-)

Een vreemd verhaal, over de vijgeboom die door Jezus vervloekt wordt (lees het in Het Boek en The Message). Jezus staat op een ochtend op, heeft trek in een goed ontbijt en gaat bij een vijgeboom op zoek naar vruchten aan die boom (die die boom in die tijd van het jaar helemaal niet had (nog niet, of waarschijnlijker: niet meer)). Als de boom vruchteloos blijkt, vervloekt Jezus deze boom en zegt dat die boom nooit meer enige vrucht zal hebben.

Zo op het eerste gezicht klinkt dat voor ons mensen altijd nogal vreemd en onredelijk. Was Jezus boos? En zo ja, waarom dan? Kon die boom er iets aan doen? En als het helemaal niet de tijd voor die boom om vruchten te dragen, waarom gaat Jezus dan toch op zoek? Hij, die alles wist?
Ik heb natuurlijk geen oplossing of verklaring. Er zijn wel veel verklaringen te vinden, maar daar moet je zelf maar even naar zoeken. Het gaat mij hier meer om wat er volgt op de vervloeking:

De volgende ochtend loopt Jezus met z'n discipelen langs de boom, waarbij Petrus' oog op de boom valt: de boom is totaal verdord (en zal dus inderdaad nooit meer vruchten hebben)! Petrus zegt dit ook tegen Jezus: Kijk meester! En let op de geweldige reactie van Jezus:

Jesus was matter-of-fact: "Embrace this God-life. Really embrace it, and nothing will be too much for you. This mountain, for instance: Just say, "Go jump in the lake'--no shuffling or shilly-shallying--and it's as good as done.

Ik wil dus niet zozeer stilstaan bij het hoe en waarom van het vervloeken van deze boom, maar wel dat Jezus er bij zijn discipelen (en daarmee bij ons!) ten zeerste op aandringt dat ze het leven met God zeer serieus moeten nemen! En dat vervolgens "nothing will be too much for you"! Geweldig...!

Je komt dit vaker tegen (uiteraard). Het verhaal van de vader met een door demonen bezeten zoon (de zoon werd door de demonen regelmatig in het vuur of in het water geworpen), die bij Jezus' discipelen komt (zeer waarschijnlijk met het verzoek of de demonen uit zijn zoon gedreven kunnen/mogen worden). De discipelen kunnen dat niet, vragen aan Jezus waarom niet waarna Jezus antwoordt:

"Because you're not yet taking God seriously," said Jesus. "The simple truth is that if you had a mere kernel of faith, a poppy seed, say, you would tell this mountain, "Move!' and it would move. There is nothing you wouldn't be able to tackle."

Weer hezelfde! "Take God seriously!".

Even terug naar de vijgeboom en Jezus' reactie. Nadat Jezus erop aandringt "to embrace the God-life", vervolgt hij:

That's why I urge you to PRAY FOR ABSOLUTELY EVERYTHING, ranging from small to large. Include everything as you embrace this God-life, and you'll get God's everything.

Ik geloof niet dat ik hier nog iets aan toe te voegen heb...

Een aantal posts geleden had ik het over de serie "Jesus, the (first) Emergent Pastor" van John Frye (blog). Een hele mooie serie artikelen en absoluut het lezen waard! Nogmaals, PDF-je met alle artikelen verzameld bij mij beschikbaar...

Deel 3 van zijn studies opent als volgt:

Which came first - the chicken or the egg?
Which came first - the Person or the Book?

Een mooie openingsvraag! Het epistel van John Frye gaat vervolgens uitgebreid in op die vraag, die ik me ook persoonlijk stel: heb ik een relatie met Het Boek of met de Persoon? Pretty obvious natuurlijk, maar wel een ontzettend terechte vraag! Natuurlijk hebben we een relatie met De Persoon, maar kijk hier eens naar op de volgende manier:

Let me raise a hypothetical question. Now, this is just imaginary: would God---Father, Son, and Spirit---cease to exist if every Bible and every form of the Bible (tape, CD, chiselled stone, ancient manuscript, etc.) on the earth vanished? Think about it. Your thoughts and feelings will indicate whether or not you have a relationship with a Book or a Person. Could you maintain a vibrant and growing faith without written words?

Zoals John zelf al zegt, deze vraag is natuurlijk "just imaginary", maar het is toch goed jezelf de vraag de stellen. Want:

What did Christians do before the invention of the printing press and the availability of the Bible in the vernacular (the Bible was printed and read in Latin)? Were they less "spiritual" than us? Were churches less authentic? Was Christianity impossible?

Precies! Wat zouden we doen (of gedaan hebben) als we de Bijbel niet hadden (zoals veel vroege christenen)?

Dus: laten we vooral leren van veel christelijke lectuur en boeken, laten we vooral veel lezen, leren en studeren in de bijbel, maar laten we vooral "voor het echie gaan": we hebben een relatie met Jezus, De Persoon!

Heb alweer een tijdje wintersportkriebels... Ga eind januari naar Adelboden, Zwitserland, voor een skiweekend met wat vrienden. Vorig jaar voor het eerst geweest en gelijk echt helemaal verkocht!

Maar guess what...? De Zwitserse afdeling van 24-7Prayer heeft gedurende heel 2006 een jaar van (non-stop) gebed (zie hier en hier). En de "prayer-tour" is in Adelboden precies in de periode dat wij daar ook zijn! Is dat niet wat? Dit maakt de verwachtingen nog meer hooggestemd...

Later!

Uit het voorwoord van bovengenoemd boek (engelse editie, of nog beter gezegd: uit de draft copy van dit boek, zoals beschikbaar op de In de huizen-website):

Being brought up in ”Christian” Germany with churches everywhere, I have always felt that there must be something exciting about the Church which Jesus started and about which I read in the New Testament - but somehow I have yet to discover what it is. I dreamed - together with many friends and colleagues, of a church, that is as simple as One-Two-Three, yet is dynamic; an explosive thing, able to turn the world and a neighborhood upside down.

The church as a supernatural invention; endowed with God’s gift of immortality; the way to disciple each other, and to transfer the life of Jesus to each other. An experience of grace and grapes, love and laughter, joy and jellybeans, forgiveness and fun, power and - yes, why not, paper. A church, which does not need much finances, rhetoric, control and manipulation, which can do without powerful and charismatic heroes, which is non-religious at heart, which can thrill people to the core, make them loose their head for joy, and simply teach us The Way to live.

The church which not only has a message, but is the message; which spreads like an unstoppable virus, infects whatever it touches, and ultimately covers the Earth with the glory and knowledge of God. It’s power stems from it’s inventor, who has equipped it with the most genius spiritual genetical code - a sort of heavenly DNA, which allows it to transfer and reproduce Kingdom values from Heaven to Earth, and transform not only water into wine, but atheists into fascinated apostles, policewomen into prophetesses, terrorists into teachers, plumbers into pastors, and dignified village elders into beaming evangelists in the process.

It is like a spiritual family - organic, not organized, relational, not formal; it has a persecution-proof structure, matures under tears, multiplies under pressure, grows under the carpet, flourishes in the desert, sees in the dark, and thrives on chaos.

A church that can multiply like two fish and five breads in the Hands of Jesus, were the fathers turn their hearts to the sons and the sons their hearts to the fathers, were it’s people are it’s resources, and which has only one name to brag about, the Lamb of God.

Challenging...!

Veel van mijn gedachten / twijfels / vragen die ik hier laatstelijk heb geponeerd betreffende kerken & gemeentes, zijn uiteindelijk allemaal terug te voeren op het fenomeen “Emerging Church”. Ik had me voor dit weekend voorgenomen er eens goed voor te gaan zitten om mijn gedachten hierover te bundelen en verwoorden (niet alleen voor de lezer(s), maar vooral ook voor mezelf), maar het is er niet van gekomen.

Doel van die bundeling en verwoording zou vooral zijn geweest het helder krijgen van m’n eigen gedachten hierover om richting te bepalen en om input te krijgen uit hetgeen de lezer erover aan gedachten heeft. Maar zoals gezegd, ’t is er niet van gekomen....

Gelukkig zijn er genoeg anderen die dit al wel gedaan hebben. Zo blijkt er een heus Wikipedia-artikel over Emerging Churches. Bevat echt een enorme bak met informatie...! Leuk om te zien dat Andrew Jones aka the Tall Skinny Kiwi (zie sidebar) genoemd wordt als één van de "Early and influential emergent bloggers". Verder is er vers van de pers een five-year-research-based boek verschenen, "Emerging Churches", waarover John Frye hier het één en ander te melden heeft.

Allemaal leuk, maar "what does that make me"? Nog even wachten op een volgend weekend, waarin ik hopelijk wel tijd heb om eea op een rijtje te zetten...

Groet!

Vanavond begonnen in "The Ragamuffin Gospel" van Brendan Manning. Had er al zoveel over gelezen, dat het tijd werd dat ik 't 'ns zou lezen...

Gelijk maar even twee leuke openingsquotes. De eerste uit de lijst van "aanbevelingsbrieven": Eugene Peterson: "So much religion is conveyed to us as bad news or bland news that we are immmense grateful when it is spoken freshly as good news. This is a zestful and accurate portrayal that tells us unmistakenbly that the gospel is good, dazzingly good". Nou zeg, als er iemand is die de Bijbel "freshly as good news" heeft vertaald, dan is het Eugene Peterson toch wel?! En als hij dan z'n dank betuigt over dit boekje, dan is het tijd dat ik het ga lezen...

En nog eentje, in hoofdstuk 1 (ik ben nog niet verder dan hoofdstuk 1; maar 'k moet wel even zeggen dat het boek drie inleidingen heeft (eentje door Michael W. Smith, eentje door Rich Mullins en eentje door de schrijver zelf) en een voorwoord, zodat het best wel wat zegt als je het al tot hoofdstuk 1 hebt geschopt ;-)...). Het begint al gelijk goed met het volgende verhaal:

On a blustery October night in a church outside Minneapolis, several hundred believers had gathered for a three-day seminar. I begin with a one-hour presentation on the gospel of grace and the reality of salvation. Using Scripture, story, symbolism, and personal experience, I focused on the total sufficiency of the redeeming work of Jesus Christ on Calvary. The service ended with a song and a prayer.
Leaving the church by a side door, the pastor turned his head to his associate and fumed, "Humph, that airhead didn't say one thing about what we have to do to earn our salvation".
Something is radically wrong...

Is dat wat? "Earn our salvation..." Salvation valt helemaal niet te verdienen, salvation valt slechts te accepteren. Accepteren dat Iemand iets voor je heeft gedaan, wat je zelf helemaal nooit had kunnen doen. Je trotse koppie buigen. En voor de rest van je leven in de schuld staan. De rest van je leven, in de schuld...! En nog verder gaan: dat wat je ook in je leven maar kunt uitvreten, niets maar dan ook helemaal niets is zo erg dat die Iemand z'n uitgestoken hand zou intrekken. Da's wat...

En daar gaat dit boekje dus over. 't Is naast een klassieker ook een omstreden boekje. Google er maar eens wat over, en je komt ze al snel tegen: de mensen die zeggen dat we toch wel dit of dat moeten doen "to earn our salvation". Ik ben benieuwd wat het mij gaat zeggen...

Was-ie weer...

Goed materiaal op het weblog van Marc vd Woude! Vorige week vond de periodieke Connect Eruope meeting plaats in Berlijn, hij was er (uiteraard) bij en zo te horen had ik daar bij willen zijn...! Niet alleen omdat de Connect-materie me erg na aan het hart ligt, maar ook omdat maar liefst 75% van de deelnemers “nieuw” was (nog nooit een Connect-meeting had meegemaakt) en ik dus niet had opgevallen tussen al die nieuwelingen ;-)

De “orde van de aardappel” (ofwel: The Potato Conspiracy) was het thema van genoemde meeting en is erg goed uitgewerkt in een PowerPoint-presentatie op Marc’s weblog. Het verwoordt op een hele goede manier ook mijn eigen gedachten en gevoelens over discipelschap, kerken en gemeentes. Zo bezit de aardappel de volgende eigenschappen: you can boil him, bake him, roast him, cut him into pieces and smash him (met andere woorden: de aardappel is “persecution proof”). Niet alleen leuk, maar ook waar! Zowel voor de aardappel als voor hoe de Kerk zou moeten zijn. Daarbij ook nog de volgende voordelen van de aardappel (en natuurlijk ook van de Kerk): not the outside (lack of) beauty matters, but the inside quality; they are simple and not self-promoting; they form an underground conspiracy of multiplication.

Ook de andere verslagen en presentaties van de Connect Europe meeting zijn echt de moeite waard. Tenslotte ook nog even dit: Connect Nederland. In de gaten houden, zeg ik...

Zoals het er in onze NBG1951 staat, klinkt het nogal “op afstand”, in de Gij- en U-taal die daarin gesproken wordt. In Het Boek staat het er alweer iets “dichterbij”: Laat Uw koninkrijk spoedig komen.

(Leuk, even tussendoor... The Message vertaalt dit bekende stukje gebed van Jezus (“Laat Uw koninkrijk spoedig komen. Laat Uw wil op de aarde worden gedaan, net zoals in de hemel”) heel kort en krachtig met “Set the world right. Do what’s best – as above, so below”, waarbij er een heel duidelijke actie of initiatief aan God’s zijde ligt; in onze vertalingen is het meer een “of het ooit maar mag komen te gebeuren”. Dat even terzijde.)

Maar wat is dat dan: uw koninkrijk? Jezus werkt dat wel uit in bijvoorbeeld Mattheus 13 (zie Het Boek en The Message). Het is dus in elk geval niet iets geweldig in het groot; nee, het is juist klein en wil ook absoluut niet groot zijn. Maar, juist door het kleine en wijd verbreide kleine is het toch overal. Klinkt vaag, is het niet.

Eind vorige week op Andrew Jones’s blog, een leuk stukje over Advent 2005 met een mooi gedichtje erin. Ik neem het hier bij wijze van uitzondering even over:

it
appears
backstage
the kingdom of God
an entrance
unpromoted
without applause
in genres unused
in fonts never bold
in places hidden
corners

it
appears
backstage
eluding those
who scramble for the prized
who lust after the spectacular
who never find themselves
backstage

the presence of God appears
among poor people
seekers
who are learning where to look.

(backstage, by andrew jones, 2003)

Hier moest ik aan denken toen ik vanmorgen de woorden van Jezus las, als hij de leef- en handelwijze van de traditionelen van zijn tijd aan de kaak stelt in Mattheus 23. Verzen 1 tot en met 7 beschrijven hoe het niet moet; hoe je van je geloof een show maakt, het zichtbaar wilt laten zijn, ermee op wilt vallen etc; daar tegenover in de verzen 8 tot en met 12 het advies van Jezus. Mooi verwoord in het stukje hierboven:

unpromoted
without applause
in genres unused
in fonts never bold
in places hidden

Er is meer over te zeggen...

Think about it!