Tuesday, November 08, 2005
Gedachten bij Opwekking 590
Onze gemeente kent sedert een jaar het fenomeen "lied van de maand". Het eerste lied van de maand was Opwekking 590 ("O, mijn ziel, sta op en prijs je Maker"), werd gelanceerd in april van dit jaar en mocht door schrijver dezes worden "ingeleid" in een zondagmorgendienst.
Ik had (en heb) heel veel met dat lied en heb toen op een mistige ochtend ('k weet het nog heel goed, 't was tweede paasdag) mijn gedachten over dat lied aan m'n notebook toevertrouwd. Omdat het zelfs mezelf bemoedigt als ik m'n verhaal van toen teruglees, heb ik besloten het ook hier te posten. Misschien heb je d'r ook iets mee of misschien wel helemaal niet; anyway, here it is...
===
Opwekking 590 – O mijn ziel, sta op en prijs je Maker…
Couplet 4:
Schep in mij het lied dat U wilt zingen
Laat mij zien de dingen die U ziet
Geef mij geloof Uw werken te volbrengen
Maak mij steeds meer als Jezus
Dit is nogal wat. “Steeds meer als Jezus” betekent nl. niet alleen dat we steeds aardiger voor elkaar zijn en steeds minder lelijke woorden zeggen. Zijn als Jezus betekent op onze manier het leven leven dat Hij leefde. Met alle toewijding die daarbij hoort, maar ook met alle kracht, wonderen en genezing.
Nu hoeven we ons leven niet in te richten op basis van een tekst van een Opwekkingslied, de Opwekkingsbundel is tenslotte de Bijbel niet. Dit couplet echter geeft wel heel duidelijk een richting aan waarvan ik denk dat God die met mij en ons wil gaan. Nu kan ik natuurlijk alleen voor mezelf spreken hierover, omdat ik de ideeën en gevoelens van anderen hierover niet ken. Wel ben ik inmiddels behoorlijk op het punt aangeland dat ik radicaal wil zijn daarin. Op deze plaats wat gedachten daarover.
God heeft veel te geven, wil ons overvloedig schenken. Wij hebben bepaalde ervaringen, op basis waarvan we bang zijn om te vragen of om veel te vragen. Daarom vragen we niet al te veel, redeneren het “veel vragen” weg met bepaalde christelijke gedachten zodat we zogenaamd heel evenwichtig God om precies datgene vragen wat we zelf kunnen behappen. Daarmee zorgen we ervoor dat God zich op een zodanige manier zal gaan openbaren als we zelf kunnen verwerken. Met andere woorden, we worden zelf de maat der dingen.
Ik wil dat niet meer. Ik heb jaren geprobeerd heel oprecht heel evenwichtig met God om te gaan, prachtige redeneringen bedacht en gelezen die echter uiteindelijk niet bleken te werken en ook niet bleken te passen bij datgene wat en wie God is en wat Hij zou willen doen. God wil heel direct en persoonlijk contact met ons en met mij. God wil geweldige dingen doen en geven en vraagt mij of ik daar klaar voor ben.
Er vanuit gaand dat wij juist níet de maat der dingen zijn, denk ik: Als we God om weinig vragen, zal hij weinig geven. Als we God daarentegen om veel vragen, zal Hij veel geven. Het lijkt me daarom zeer van belang om vooral Gods leiding en wil te zoeken in wat Hij met ons en onze omgeving wil. We moeten willen doen wat Hij wil dat er gebeurt. God zal Zelf z’n plannen wel duidelijk maken, wij moeten er zijn om ze uit te voeren op het moment dat het nodig is.
In dit opzicht kan ik dus prima aansluiten bij regels 2 en 3 van bovengenoemd couplet. Ik wil graag zien de dingen die Hij ziet en geloof hebben om de werken uit te voeren die Hij ziet liggen. Ik wil ook graag dat mijn levensstijl daarbij aansluit. Dat God mij duidelijk zal maken welke dingen niet in mijn leven thuishoren, zodat er niets in de weg staat tussen Hem en mij en ik dus op die manier een schoon kanaal kan zijn. (Persoonlijk heb ik de ervaring dat God dergelijke zaken heel duidelijk kenbaar maakt en dat het mijn onwil is om naar Zijn stem te luisteren; niet eens altijd bewuste onwil, maar een geloof in mijn zogenaamd goede begrip van Zijn wil.)
Dan regel 1 nog, “schep in mij het lied dat U wilt zingen”. Dit kun je heel figuurlijk of poëtisch opvatten, waarmee het prima aansluit bij de overige regels van het couplet. Je kunt het ook letterlijk opvatten (en daar komen we op onze muzikale terrein): laten we ons actief open stellen voor uitingen van God en zijn geest op het muzikale gebied. In de indeling van Susanna Versteeg in de workshop over “Gaven van de Geest in lofprijzing en aanbidding” (op het Zangfestijn 2005, georganiseerd door St. Opwekking op "De Bron" in Dalfsen) kwam de categorie “geestelijke liederen” naar voren (naast psalmen en lofzangen), waarbij ze aangaf dat de “geestelijke liederen” de liederen zijn die God in het hart van een enkeling heeft gelegd en die vervolgens zijn en worden doorgegeven aan een grotere groep. Als God een lied wil zingen, mag Hij dat door mij doen. Alweer een hele duidelijke oproep aan het schone kanaal dat ik op zo’n moment moet zijn.
Dit zijn wat gedachten van mijn kant over enerzijds dit lied, maar anderzijds natuurlijk ook veel verder en dieper; over hoe we ons zien staan ten opzichte van God en wat Hij voor ons wil zijn en met ons wil doen. Naar eventuele reacties ben ik zeer benieuwd…
Ik had (en heb) heel veel met dat lied en heb toen op een mistige ochtend ('k weet het nog heel goed, 't was tweede paasdag) mijn gedachten over dat lied aan m'n notebook toevertrouwd. Omdat het zelfs mezelf bemoedigt als ik m'n verhaal van toen teruglees, heb ik besloten het ook hier te posten. Misschien heb je d'r ook iets mee of misschien wel helemaal niet; anyway, here it is...
===
Opwekking 590 – O mijn ziel, sta op en prijs je Maker…
Couplet 4:
Schep in mij het lied dat U wilt zingen
Laat mij zien de dingen die U ziet
Geef mij geloof Uw werken te volbrengen
Maak mij steeds meer als Jezus
Dit is nogal wat. “Steeds meer als Jezus” betekent nl. niet alleen dat we steeds aardiger voor elkaar zijn en steeds minder lelijke woorden zeggen. Zijn als Jezus betekent op onze manier het leven leven dat Hij leefde. Met alle toewijding die daarbij hoort, maar ook met alle kracht, wonderen en genezing.
Nu hoeven we ons leven niet in te richten op basis van een tekst van een Opwekkingslied, de Opwekkingsbundel is tenslotte de Bijbel niet. Dit couplet echter geeft wel heel duidelijk een richting aan waarvan ik denk dat God die met mij en ons wil gaan. Nu kan ik natuurlijk alleen voor mezelf spreken hierover, omdat ik de ideeën en gevoelens van anderen hierover niet ken. Wel ben ik inmiddels behoorlijk op het punt aangeland dat ik radicaal wil zijn daarin. Op deze plaats wat gedachten daarover.
God heeft veel te geven, wil ons overvloedig schenken. Wij hebben bepaalde ervaringen, op basis waarvan we bang zijn om te vragen of om veel te vragen. Daarom vragen we niet al te veel, redeneren het “veel vragen” weg met bepaalde christelijke gedachten zodat we zogenaamd heel evenwichtig God om precies datgene vragen wat we zelf kunnen behappen. Daarmee zorgen we ervoor dat God zich op een zodanige manier zal gaan openbaren als we zelf kunnen verwerken. Met andere woorden, we worden zelf de maat der dingen.
Ik wil dat niet meer. Ik heb jaren geprobeerd heel oprecht heel evenwichtig met God om te gaan, prachtige redeneringen bedacht en gelezen die echter uiteindelijk niet bleken te werken en ook niet bleken te passen bij datgene wat en wie God is en wat Hij zou willen doen. God wil heel direct en persoonlijk contact met ons en met mij. God wil geweldige dingen doen en geven en vraagt mij of ik daar klaar voor ben.
Er vanuit gaand dat wij juist níet de maat der dingen zijn, denk ik: Als we God om weinig vragen, zal hij weinig geven. Als we God daarentegen om veel vragen, zal Hij veel geven. Het lijkt me daarom zeer van belang om vooral Gods leiding en wil te zoeken in wat Hij met ons en onze omgeving wil. We moeten willen doen wat Hij wil dat er gebeurt. God zal Zelf z’n plannen wel duidelijk maken, wij moeten er zijn om ze uit te voeren op het moment dat het nodig is.
In dit opzicht kan ik dus prima aansluiten bij regels 2 en 3 van bovengenoemd couplet. Ik wil graag zien de dingen die Hij ziet en geloof hebben om de werken uit te voeren die Hij ziet liggen. Ik wil ook graag dat mijn levensstijl daarbij aansluit. Dat God mij duidelijk zal maken welke dingen niet in mijn leven thuishoren, zodat er niets in de weg staat tussen Hem en mij en ik dus op die manier een schoon kanaal kan zijn. (Persoonlijk heb ik de ervaring dat God dergelijke zaken heel duidelijk kenbaar maakt en dat het mijn onwil is om naar Zijn stem te luisteren; niet eens altijd bewuste onwil, maar een geloof in mijn zogenaamd goede begrip van Zijn wil.)
Dan regel 1 nog, “schep in mij het lied dat U wilt zingen”. Dit kun je heel figuurlijk of poëtisch opvatten, waarmee het prima aansluit bij de overige regels van het couplet. Je kunt het ook letterlijk opvatten (en daar komen we op onze muzikale terrein): laten we ons actief open stellen voor uitingen van God en zijn geest op het muzikale gebied. In de indeling van Susanna Versteeg in de workshop over “Gaven van de Geest in lofprijzing en aanbidding” (op het Zangfestijn 2005, georganiseerd door St. Opwekking op "De Bron" in Dalfsen) kwam de categorie “geestelijke liederen” naar voren (naast psalmen en lofzangen), waarbij ze aangaf dat de “geestelijke liederen” de liederen zijn die God in het hart van een enkeling heeft gelegd en die vervolgens zijn en worden doorgegeven aan een grotere groep. Als God een lied wil zingen, mag Hij dat door mij doen. Alweer een hele duidelijke oproep aan het schone kanaal dat ik op zo’n moment moet zijn.
Dit zijn wat gedachten van mijn kant over enerzijds dit lied, maar anderzijds natuurlijk ook veel verder en dieper; over hoe we ons zien staan ten opzichte van God en wat Hij voor ons wil zijn en met ons wil doen. Naar eventuele reacties ben ik zeer benieuwd…
