Saturday, November 12, 2005
Radicaal
Onlangs, op het Muziekfestijn, had ik een gesprekje met Tineke van Dijk. Zij schrijft zelf artikelen voor Soul Sista, de meidenclub (als ik even oneerbiedig mag zeggen) van Soul Survivor. Stukken van haar hand vind je onder meer hier en hier.
We kwamen op die artikelen van haar op de Soul Sista-website, naar aanleiding van een informeel gesprekje over favoriete websites en weblogs, vooral uit het oogpunt van inspiratie en "goede zaken". Tineke noemde als een van haar favorieten de site van Last Days Ministries, de organisatie die ooit is opgezet door Keith en Melody Green. Tjemig, dacht ik toen, Keith Green..., dat is lang geleden...
Natuurlijk ben ik die site gaan opzoeken en heb ik naast het lezen van wat studies ook geprobeerd weer wat muziek van Keith Green te achterhalen. Want eerlijk gezegd is dat een van de mannen met wiens muziek ik groot gegroeid ben. Nu is "muziek" in het geval van Keith Green eigenlijk een woord wat de lading niet dekt, want hoewel uiterst muzikaal en hier en daar zelfs virtuoos, is de muziek bij hem slechts een vervoermiddel voor de boodschap die hij wil vertellen. Een boodschap van radicaal zijn, leven met Jezus en vooral daar in het dagelijks leven heel veel van tot uitvoering brengen.
Keith leefde in de niet al te genuanceerde 70-er jaren, dus verwacht van hem geen doordachte redeneringen, waarin hij rekening houdt met de gevoelens van links en rechts en vervolgens toch iets weet te brengen wat zowel links als rechts aanspreekt. Een voorbeeld? OK dan, uit zijn "What's Wrong with the Gospel"-artikel, het volgende:
One of the most well-known phrases of modern evangelism is "God loves you and has a wonderful plan for your life!" But the sober, biblical truth that needs to be presented to the sinner's mind is "You have made yourself an enemy of God, and in your present state of rebellion there is absolutely no hope for you." In fact, God's "plan" for the sinner at this point in his life is to separate him from His presence forever, in hell. However unpopular or unlovely that may sound, it is the only truth and reality about anyone who is an enemy of God through sin.
(Lees dat artikel vooral! Houd je goed vast, Keith is niet echt van het beleefde soort...)
Een van mijn favorieten van Keith Green is altijd geweest "The Sheep & The Goats", zijn bewerking van het verhaal over de mensen die zeggen dat ze altijd het beste met Jezus voor hadden maar die uiteindelijk door Hem niet gekend worden, en diegenen die zich niet bewust zijn dat ze Hem van dienst zijn geweest. Prachtig! Ik moet nog op zoek naar dat nummer, tot op heden nog niet meer gevonden dan een 1-minute-excerpt (op de LastDays-website naar keuze te beluisteren in MP3- of RealAudio-formaat).
Eigenlijk houd ik enorm van dat ongepolijste, super-radicale wat Keith Green had. Wat hebben we nu helemaal te verliezen? We hebben toch kennis gemaakt met het enige wat er werkelijk toe doet in dit leven? Of ben ik nu echt bang wat anderen van mij en mijn opstelling vinden? Het gaat er toch uiteindelijk om wat God van mij vindt? Diep in mij ben ik er meer op uit om straks "the great 'well done!' of faithful sons and daughters" (The Vision) te horen, dan de waardering van mensen die mij prijzen om mijn uitgebalanceerde benadering van het evangelie (Lauw-dicea, comes to mind...).
Was-ie weer even...
We kwamen op die artikelen van haar op de Soul Sista-website, naar aanleiding van een informeel gesprekje over favoriete websites en weblogs, vooral uit het oogpunt van inspiratie en "goede zaken". Tineke noemde als een van haar favorieten de site van Last Days Ministries, de organisatie die ooit is opgezet door Keith en Melody Green. Tjemig, dacht ik toen, Keith Green..., dat is lang geleden...
Natuurlijk ben ik die site gaan opzoeken en heb ik naast het lezen van wat studies ook geprobeerd weer wat muziek van Keith Green te achterhalen. Want eerlijk gezegd is dat een van de mannen met wiens muziek ik groot gegroeid ben. Nu is "muziek" in het geval van Keith Green eigenlijk een woord wat de lading niet dekt, want hoewel uiterst muzikaal en hier en daar zelfs virtuoos, is de muziek bij hem slechts een vervoermiddel voor de boodschap die hij wil vertellen. Een boodschap van radicaal zijn, leven met Jezus en vooral daar in het dagelijks leven heel veel van tot uitvoering brengen.
Keith leefde in de niet al te genuanceerde 70-er jaren, dus verwacht van hem geen doordachte redeneringen, waarin hij rekening houdt met de gevoelens van links en rechts en vervolgens toch iets weet te brengen wat zowel links als rechts aanspreekt. Een voorbeeld? OK dan, uit zijn "What's Wrong with the Gospel"-artikel, het volgende:
One of the most well-known phrases of modern evangelism is "God loves you and has a wonderful plan for your life!" But the sober, biblical truth that needs to be presented to the sinner's mind is "You have made yourself an enemy of God, and in your present state of rebellion there is absolutely no hope for you." In fact, God's "plan" for the sinner at this point in his life is to separate him from His presence forever, in hell. However unpopular or unlovely that may sound, it is the only truth and reality about anyone who is an enemy of God through sin.
(Lees dat artikel vooral! Houd je goed vast, Keith is niet echt van het beleefde soort...)
Een van mijn favorieten van Keith Green is altijd geweest "The Sheep & The Goats", zijn bewerking van het verhaal over de mensen die zeggen dat ze altijd het beste met Jezus voor hadden maar die uiteindelijk door Hem niet gekend worden, en diegenen die zich niet bewust zijn dat ze Hem van dienst zijn geweest. Prachtig! Ik moet nog op zoek naar dat nummer, tot op heden nog niet meer gevonden dan een 1-minute-excerpt (op de LastDays-website naar keuze te beluisteren in MP3- of RealAudio-formaat).
Eigenlijk houd ik enorm van dat ongepolijste, super-radicale wat Keith Green had. Wat hebben we nu helemaal te verliezen? We hebben toch kennis gemaakt met het enige wat er werkelijk toe doet in dit leven? Of ben ik nu echt bang wat anderen van mij en mijn opstelling vinden? Het gaat er toch uiteindelijk om wat God van mij vindt? Diep in mij ben ik er meer op uit om straks "the great 'well done!' of faithful sons and daughters" (The Vision) te horen, dan de waardering van mensen die mij prijzen om mijn uitgebalanceerde benadering van het evangelie (Lauw-dicea, comes to mind...).
Was-ie weer even...
